به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، اگرچه آزمایشات در مورد رشد استخوان در مراحل بسیار اولیه قرار داد و در این مورد تنها در مورد موش تست شده است، این کشف این پتانسیل را دارد که منجر به درمان هایی برای اختلالات مختلف مانند استئوپورز و چاقی شود. تولید استخوان می تواند اثر عمیقی روی کیفیت زندگی برای افراد مسن داشته باشد.  در حدود 30 سالگی افراد رفته رفته شروع به از دست دادن توده استخوانی شان می کنند. در مورد زنان یک نفر از سه نفر و در مورد آقایان یک نفر از پنج نفر یک شکستگی لگن را بعد از 50 سالگی تجربه می کنند که به دلیل استئوپورز است. با ارائه راهی برای تولید سلول های استخوانی بیشتر، سلول های بنیادی مزانشیمی موجب شوند که کیفیت زندگی این قبیل افراد بالا رود. این مطالعه با استفاده از مدل موشی صورت گرفت که فاقد یک آنزیم تنظیم کننده سطح سیگنالینگ نیتریک اکسید بود. سلول های بنیادی این موش ها، سلول های استخوانی بیشتر و سلول های چربی کمتری می سازند که به معنی تولید استخوان بیشتر است. یک فاکتور ویژه در سلول های بنیادی مزانشیمی شناسایی شده است که PPARy نام دارد و تعیین می کند که این سلول ها به استخوان تبدیل شوند یا به چربی. این نشان می دهد که GSNOR-mediated PPARy S-nitrosylation می تواند یک چک پوینت حیاتی برای تنظیم تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به آدیپوسیت ها یا استئوبلاست ها باشد. نتایج نشان دهنده یک افزایش در تراکم استخوانی اشت. اطلاعات نشان می دهد که موش GSNOR در مقایسه با نمونه وحشی وزن کمتر و درصد توده بدنی بالاتری دارد. این پیشنهاد می کند که این روش می تواند علاوه بر شکنندگی استخوان برای درمان چاقی نیز استفاده شود. این کشف نشان می دهد که سلول های بنیادی مزانشیمی بافت های مهمی را در بدن تنظیم می کنند و راهی به محققین برای طراحی داروها که چربی را تعدیل کنند و تکوین استخوان را افزایش دهند، ارائه می دهد.

پایان مطلب/