به گزارش بنیان به نقل ازIran J Basic Med Sci، استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون(WJ-MSCs) بیش از آن چه تصور می شود در مطالعات درمان ناباروری مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به این مطلب،  تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون به سلول های لایه زایا با اهداف سلول درمانی اخیرا شدیدا مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه محققین سلول های بنیادی مزانشیمی را از ژله وارتون جداسازی کردند و آن ها را با BMP4 و اسید رتینوئیک تیمار کردند و یا  آن ها را روی سلول های فیدر اپی تلیال آمنیوتیک انسانی(HAE) و  جفت صفحه کوریونیک هم کشتی کردند. سپس بیان ژن هایی مانند POU5F1، Fragilis، Plzf، DDX4 و اینتگرین های آلفا 6 و بتا 1 را مورد آنالیز قرار دادند. بعد از سه هفته تیمار با عوامل مختلف و سیستم های هم کشتی، مورفولوژی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون تغییر یافته و به کلاسترهای درخشان تبدیل شدند و مارکرهای خاص سلول های زایا در هر دو مورد فیدر جفتی+ رتینوئیک اسید و هم چنین BMP4و اسید رتینوئیک افزایش یافت. نتایج نشان داد که القای سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون با BMP4 در حضور اسید رتینوئیک می تواند منجر به افزایش بیان ژن های خاص سلول های زایا می شود(در مقایسه با گروه کنترل). این محققین نشان داده اند که تحت شرایط مناسب، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از ژله وارتون توانایی تمایز به سلول های زایا را دارند و این امر الگوی مناسبی را برای مطالعه عوامل ناباروری و درمان آن فراهم می آورد.

پایان مطلب/