به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در سال های اخیر، سلول های بنیادی خون ساز(HSC) مشتق از خون محیطی یا خون بند ناف برای درمان طیف وسیعی از سرطان های خونی و سایر سرطان ها مورد استفاده قرار گرفته اند. با این حال نتایج ضد و نقیضی بدست آمده است که تا حد زیادی با میزان بقای این سلول های بنیادی در زمان پیوند مرتبط است. در واقع در بسیاری از موارد این سلول های بنیادی خون ساز قادر نیستند استرس همراه با شرایط پیوند را تحمل کنند و به همین دلیل یا در تعداد مناسب زنده نمی مانند که عملکرد مناسبی برجای بگذارند و یا این که در صورتی هم زنده بمانند، خانه گزینی یا homing مناسبی انجام نمی دهند. در واقع بسیاری از سلول های بنیادی زمانی که از نیچ یا ریز محیط اصلی خودشان خارج می شوند، می میرند و این نتایج درمان را تحت الشعاع قرار می دهد. در همین راستا، دکتر مورفی و همکارانش در یو سی دیویس براین باورند که می توان با تولید سلول های بنیادی خون سازی که برای مقاومت به مرگ سلولی بازبرنامه ریزی شده اند، کارایی درمان را بالا برد. به عقیده این محققین استفاده از سلول های بنیادی خون سازی که سیستم مرگ سلولی بازبرنامه ریزی شده در آن ها به طور موقت و از طریق مهندسی ژنتیک مختل شده باشد، می تواند مزایای درمانی بیشتری برای بیماران داشته باشد. اما نکته ای که وجود دارد، بحث موقت بودن این مقاومت به مرگ سلولی است، زیرا در صورتی که این امر ثبات داشته باشد می تواند منجر به ایجاد سرطان های ثانویه یا عوارض جانبی بیشتر برای بیماران شود.

پایان مطلب/