به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، برخلاف پستانداران، گورخرماهی دارای توانایی قابل توجهی برای تولید نورون های جدید و بازسازی بافت مغزی بعد از آسیب است ولی نکته جالب شباهت بسیار زیادی ژن های این موجود با ژن های انسانی و موشی است. گزارش های متعددی صورت گرفته است که نشان می دهد چگونه می توان  مکانیسم های مربوط به قابلیت بازسازی گورخرماهی را به موش نیز بسط داد. این بدین معنی است که این احتمال وجود دارد که مکانیسم های مشابهی نیز در انسان وجود داشته باشند.

تکتوم بینایی، ورودی های بینایی را از شبکیه دریافت می کند و خروجی های حرکتی را به مغز میانی می فرستد. دکتر اوشیما در دانشگاه واسدا یک مدل آسیب تکتوم بینایی را با استفاده از گورخرماهی ایجاد کردند و واکنش سلول های بنیادی عصبی موسوم به گلیای شعاعی را در پاسخ به آسیب ها در تکتوم بینایی شان ارزیابی کردند. در وضعیت طبیعی، اغلب گلیاهای شعاعی به صورت خفته هستند یعنی نه تکثیر می شوند و نه تمایز می یابند. با این حال، زمانی که محققین مغز گورخرماهی را بوسیله یک سرنگ آسیب زدند، نتایج رنگ آمیزی ایمنی نشان داد که گلیاهای شعاعی تکثیر شده و یک روز بعد از آسیب به حداکثر تعداد خود می رسند. در روز هفتم، تفاوت زیادی بین مغز گورخرماهی سالم و آسیب دیده وجود نداشت. نتایج ایمنوهیستوشیمی نشان داد که نورون های جدید از گلیاهای شعاعی تولید می شوند تا بافت مغزی را در تکتوم بینایی بازسازی کنند. ارزیابی های مولکولی نیز نشان داد که مسیر پیام رسانی Wnt برای تکثیر گلیاهای شعاعی و تولید نورون های جدید ضروری هستند. اگرچه پژوهش های بیشتری برای درک کامل و دقیق این که نورون ها چگونه تولید می شوند و عمل می کنند، لازم است اما مدل ارائه شده بوسیله اوشیما، مدل جامعی را برای درک اطلاعات کامل تر در مورد آسیب های مغزی و ترمیم آن ها ارائه می کند و ممکن است راه را برای احیای سیستم عصبی مرکزی آسیب دیده انسان هموار کند.

پایان مطلب/