به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پیش از این محققین نشان داده اند که سلول های Shh+ پروتئین کاملی را بیان می کنند که سیگنالی برای تکثیر، مهاجرت و مقاومت به شیمی درمانی سلول های است و این امر هدف قرار دادن موثر Shh تمام طول را با استفاده از آنتی بادی های anti-Shh انتهای کربوکسیلی میسر می سازد و استراتژی درمانی جذابی محسوب می شود.

آنالیزهای آزمایشگاهی تومورهای زنوگرافت A549 مشتق از موش و تیمار شده با آنتی بادی Shh انتهای کربوکسیلی Ab 1C11-2G4، حمایت بیشتری ارائه می کند و موجب می شود که انتقال سیگنال Shh بعد از درمان مقداری کاهش یابد که بوسیله سطح سرکوب شده رونوشت و پروتئین GLI پایین دست Shh مشخص می شود. فعال شدن مسیر زمانی رخ می دهد که Shh به گیرنده اش موسوم به Patched متصل می شود اما اگر به جای آن Shh تمام طول به آنتی بادی بلوک کننده 2G4 متصل شود، سیگنالینگ در کسر کوچکی از سلول ها مهار می شود و در نتیجه نمی تواند پیام های پایین دست را منتقل کند. یکی دیگر از دلایل کارایی متوسط این است که آنتی بادی می تواند در اغلب سلول ها به Shh بریده شده از انتهای کربوکسیلی نیز متصل شود (که عملکرد پیام رسانی نیز ندارد)، این موجب می شود که مقدار آنتی بادی در دسترس برای اتصال درمانی به سطح سلول هایی که Shh تمام طول را بیان می کنند، کاهش یابد.

به عقیده محققین استفاده از Ab 1C11-2G4 نه تنها زنده مانی سلولی را در 7 رده سلولی سرطانی کاهش می دهد بلکه رشد تومورها را در مدل های زنوگرافتی A549 سلول های سرطان ریه نیز به طور قابل توجهی مهار می کند.

پایان مطلب/