به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، زمانی که این سلول های بنیادی روی ظروفی با مواد بسیار سخت یا هیدروژل کشت داده می شوند، اغلب سلول های بنیادی تبدیل به سلول های شبه استخوانی می شوند. برخلاف آن ، مواد نرم تمایل دارند که سلول های بنیادی را به سمت تبدیل شدن به بافت های نرم مانند نورون ها یا سلول های چربی هدایت کنند.

مطلب قابل توجهی که در این مطالعه وجود دارد این است که سلول های بنیادی تنها با مهیا بودن همین یک سیگنال(سختی ماتریکس) تصمیم خود مبنی بر استخوانی شدن را می گیرند. سوال اینجاست که چرا این فاکتور اینقدر برای مهندسی بافت تاثیر گذار است. هم چنین محققین دریافته اند که تمایز سلول های بنیادی می تواند پاسخی به تغییر شکل مکانیکی هیدروژل باشد که نیرویی را به سلول وارد می کند. در مطالعات متوالی، این تیم دریافته اند که این ارتباطات پروتئینی که سلول را به ماتریکس مرتبط می سازند ممکن است محکم یا سست باشند و یا اصلا وجود نداشته باشند!. برای نشان دادن این مفهوم، محققین ماتریکسی خلل و فرج دار شبیه اسفنج ایجاد کردند که فیبرهای پروتئینی پوشانده شده بود. این فیبرها با تعدادی از این سوراخ ها در اتباط است و این ارتباطات نیز می تواند سست یا محکم باشد. نتایج نشان داد که  تعداد ارتباطات سلول های بنیادی با ماتریکس و قوت و ضعف آن می تواند روی سرنوشت تمایزی این سلول ها نقش داشته باشد. این درحالی است که نتایج نشان داده است اندازه و قطر سوراخ های ماتریکس به اندازه ای که سختی آن تاثیر دارد، اثری روی تمایز ندارد.

پایان مطلب/