به حرکت درآوردن سلول بنیادی خونساز به تنهایی با سایتوکاین، هنوز هم به طور گسترده بعنوان تلاش اولیه جهت به حرکت درآوردن سلول بنیادی پذیرفته شده است. به حرکت درآوردن بر پایه شیمی درمانی می تواند بعنوان اولین انتخاب در بیماران با خطر بالا یا جهت به حرکت درآوردن مجدد ارجح باشد. اما شکست در به حرکت درآوردن در یک سوم بیماران به عنوان یک مشکل باقی مانده است. راه کارهای کمکی در به حرکت درآوردن جهت دست یابی به یک فرصت دیگر در تحریک کنندگان ضعیف ایجاد شده اند. اثر هم افزایی یک مهار کننده برگشت پذیر CXCR4، Plerixafor، همراه با G-CSF یک دروه جدیدی را برای این بیماران ایجاد کرده است. رویکرد پیشگیرانه در تحریک کنندگان ضعیف پیش بینی شده است، روش کمک فوری به بیماران با تحریک کمتر از حد مطلوب یا روش به حرکت درآوردن مجدد plerixafor در تحریک کنندگان شکست خورده، همه نتایج متقاعد کننده ای است که در مطالعات مختلف نشان داده شده است. همچنین مهار کننده های جایگزین CXCR4، مهار کننده های VLA4، bortezomib، پارتورمون به عنوان عوامل جدیدی جهت شکست در به حرکت درآوردن بوجود آمده اند.