این مطالعه به منظور ارزیابی امکان استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بندناف انسانی (hUCB-MSCs) در ترمیم غضروف مفصل و تعیین هیدروژل مناسب در یک مدل رت انجام شده است. آسیب های غضروفی به ضخامت کامل در حد بحرانی ایجاد شد. hUCB-MSCs و سه ترکیب مختلف هیدروژل (هیدروژل A؛ 4% اسید هیالورنیک/30% پلورونیک (1:1؛ v/v)، هیدروژل B؛ 4% اسید هیالورنیک، هیدروژل C؛ 4% اسید هیالورنیک/30% پلورونیک/چیتوزان (1:1:2، v/v)) بر روی زانوی آزمایشی (زانوی راست) و هیدروژل ها را بدون hUCB-MSCs بر روی زانوی کنترل (زانوی چپ) گذاشته شدند. آسیب ها پس از 8 هفته بررسی شدند. با توجه به ارزیابی بافت شناسی و عوارض hUCB-MSCs با ترکیبات هیدروژلی در مقایسه با هیدروژل های بدون hUCB-MSCs منجر به ترمیم بهتر شدند. در بین سه هیدروژل مختلف، با توجه به بررسی بافت شناسی، ترکیب 4% اسید هیالورنیک (هیدروژل B) در مقایسه با سایر ترکیبات هیدروژلی (هیدروژل A و C) منجر به ترمیم بهتر غضروف شد. نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می نماید که hUCB-MSCs در ترکیب با هیدروژل های 4% اسید هیالورنیک ممکن است منبع سلولی امیدوارکننده جهت ترمیم آسیب های غضروفی در داخل بدن باشند.