خلاصه:

انتظار می رود که روش های درمانی بر پایه سلول های بنیادی بر روی علم پزشکی قرن بیست و یکم، تاثیری شگرف داشته باشند. در حوزه تحقیقات سلول های بنیادی پوست، تمرکز اصلی بر اپی درم و فولیکول مو می باشد. در مقابل، تعیین خصوصیات سلول های بنیادی واقع در بخش مزانشیمی پوست به کلی از مرکز توجه جامعه متخصصان پوست به دور مانده است. این مسئله تعجب آور است چراکه لایه درم، منبع بزرگتری از سلول های بنیادی بالغ را نسبت به اپی درم و فولیکول مو ارائه می دهد. در سال 2001، سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در لایه درم برای اولین بار جداسازی شدند. این سلول ها دارای پتانسیل تمایز به سلول های چربی، سلول های ماهیچه ای صاف، سلول های استخوانی، سلول های غضروفی و حتی نورون ها و گلیا و نیز سلول های خون ساز رده میلوئیدی و اریتروئیدی می باشند. صفحه بافت پیوندی پری فولیکولار و پاپیلا به عنوان نیچ این سلول های پوستی چند توان عمل می کنند. این سلول های بنیادی مزانشیمی که تا پیش از این شناسایی نشده بودند، به آسانی در دسترس هستند و منبعی اتولوگ برای پیوند سلول های بنیادی در آینده به شمار می آیند. کاربردهای درمانی بالقوه این سلول ها شامل درمان بیماری حاد و سرکش پیوند در برابر میزبان، مقاومت lupus erythematosus سیستمیک به درمان های رایج یا فیبروز ریوی با اثرات جداگانه می شوند. توان تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی پوستی به سلول های عصبی ممکن است در درمان بیماری های نورودژنراتیو نیز مورد استفاده قرار گیرند. مهم ترین اثر قابل انتظار در این حوزه می تواند کاربرد سلول ها در بهبود زخم ها باشد. به موازات فرضیه سلول های بنیادی سرطانی، نقش بالقوه این سلول ها در آسیب های پوستی شامل درک مفهومی نئوپلاسم های پوستی با منشا مزانشیمی که از یک توده سلول های بنیادی پوستی تغییر ژنتیکی یافته به وجود می آیند، می گردد.     

Skin mesenchymal stem cells: prospects for clinical dermatology.

Source

Department of Dermatology, Cleveland Clinic Foundation, Cleveland, Ohio, USA. klaus.sellheyer@gmail.com

Abstract

Stem cell-based therapies are expected to have a great impact on the medicine of the 21st century. The focus of dermatologic stem cell research is on the epidermis and the hair follicle. In contrast, the characterization of stemcells in the mesenchymal compartments of the skin has largely escaped the attention of the dermatologic community. This is surprising because the dermis may represent a larger reservoir for adult stem cells than the epidermis and the hair follicle together. In 2001, mesenchymal stem cells residing within the dermis were first isolated. They have the capacity to differentiate into adipocytes, smooth muscle cells, osteocytes, chondrocytes, and even neurons and glia as well as hematopoietic cells of myeloid and erythroid lineage. The perifollicular connective tissue sheath and the papilla crystallize as the likely anatomic niche for these multipotent dermal cells. These previously unidentified mesenchymal stem cells have the potential to function as an easily accessible, autologous source for future stem cell transplantation. Potential therapeutic applications include the treatment of acute and steroid-refractory graft-versus-host disease, systemic lupus erythematosus resistant to currently available therapies, or idiopathic pulmonary fibrosis. The neuronal differentiation potential of cutaneous mesenchymal stem cells may also be exploited in the treatment of neurodegenerative disorders. The most immediate impact can be expected in the field of wound healing. In line with the cancer stem cell hypothesis, the potential contributions to dermatopathology include a conceptual understanding of mesenchymal skin-based neoplasms as evolving from a genetically altered dermal stem cell clone.