کیناز سلول خونساز (HCK) به عنوان هدف درمانی در سلول های ایمنی و سرطانی
تاریخ انتشار: دوشنبه 01 تیر 1394
| امتیاز:
کیناز سلول خونساز (HCK) عضوی از خانواده SRC از تیروزین کینازهای سیتوپلاسمی (SFKs) می باشد و در سلول های رده های میلوئیدی و لنفوسیت B بیان می شود. فعال شدن بیش از حد HCK با چندین نوع لوسمی مرتبط می باشد و باعث افزایش تکثیر و بقاء سلول از طریق ارتباط فیزیکی با پروتئین های الحاقی انکوژن و با تعاملات عملکردی با گیرنده تیروزین کینازها می گردد. همچنین افزایش فعالیت HCK در بسیاری از بدخیمی های توپور، از جمله سرطان پستان و کولون مشاهده می شود و با کاهش میزان بقاء بیماران مرتبط می باشد. HCK ترشح فاکتورهای رشد و سایتوکاین های پیش التهابی را از سلول های میلوئیدی افزایش می دهد، و باعث تحریک پلاریزه شدن ماکروفاژ به سمت بهبود زخم و جایگزینی تحریک تومور با فنوتیپ فعال شده می گردد. درون ماکروفاژهای مرتبط با تومور، HCK تشکیل پودوزوم ها که تجزیه ماتریکس خارج سلولی را تسهیل می کند را تحریک می نماید که تهاجم سلول ایمنی و اپی تلیال را افزایش می دهد. به موجب همکاری عملکردی بین HCK و تیروزین کینازهای انکوژنیک، فعال شدن بیش از حد HCK می تواند اثربخشی دارو را نیز کاهش دهد و در مقامت شیمی نقش داشته باشد، درحالی که ناتوانی ژنتیکی HCK منجر به عواقب حداقل فیزیولوژیک در موش های سالم می شود. با توجه به ساختار کریستالی شناخته شده آن، بنابراین HCK هدف درمانی جذاب را برای هردو فراهم می کند، هم مهار مستقیم رشد سلول های سرطانی و هم به طور غیرمستقیم مانع از تغییرات منشاء شروع تومور در ریزمحیط تومور می شود.