پیوند سلول بنیادی خونساز جهت استئوپتروز کودکان

تاریخ انتشار: دوشنبه 01 تیر 1394 | امتیاز: Article Rating

گزارش تجربه بین المللی از نتیجه پیوند سلول خونساز خویشاوند و غیر خویشاوند در 193 کودک مبتلا به استئوپتروز می باشد. 34% پیوند ها از HLA سازگار خواهر و یا برادر، 13% از HLA ناسازگار خویشاوند، 12% از HLA سازگار و 41% از دهندگان غیرخویشاوند با HLA ناسازگار بود. متوسط سن در زمان پیوند 12 ماه بود. بوسولفان و سیکلوفسفامید معمول ترین رژیم درمانی بود. بقاء طولانی مدت بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر در مقایسه با پیوند از دهنده دیگر بود. تفاوتی در بقاء بعد از پیوند با HLA ناسازگار خویشاوند، HLA سازگار غیرخویشاوند یا HLA ناسازگار غیرخویشاوند نبود. احتمال بقاء 5 و 10 ساله بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر 62% و 62% و بعد از پیوند از دهنده دیگر 42% و 39% بود (به ترتیب 01/0p= و 002/0p=). شکست پیوند شایعترین علت مرگ در 50% از مرگ و میرها بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر و 43% مرگ ها بعد از پیوند از دهنده های دیگر بود. ریکاوری نوتروفیل در روز 28 بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر 66% و بعد از پیوند با دهنده های دیگر 61% بود (49/0p=). متوسط سن بقاء بیماران 7 سال بود. در ارزیابی 70% بیماران زنده مانده دچار اختلال بوند، 10% اختلال در شنوایی و تأخیر رشد حرکتی داشتند. با این وجود، در آخرین تماس عملکرد گزارش شده در 65% موارد امتیازات 90 یا 100 و در 17% امتیاز 80 را دارا بودند. اکثر بازماندگان بیش از 5 سال سن داشتند و در مدارس معمولی یا استثنایی بودند. میزان بیماری انسداد وریدی و پنومونی بینابینی در 20% موارد بالا بود. اگر چه نتایج پیوند آلوژنیک در بقاء طولانی مدت با کارکرد اجتماعی قابل قبول همراه بود، راه کارهایی جهت کاهش شکست پیوند و سمیت کبدی و ریوی ضروری و مورد نیاز است.

2015 May 26. pii: blood-2015-01-625541. [Epub ahead of print]

Hematopoietic stem cell transplantation for infantile osteopetrosis.

Abstract

We report the international experience in outcomes following related and unrelated hematopoietic transplantation for infantile osteopetrosis in 193 patients. Thirty-four percent of transplants used grafts from HLA-matched siblings, 13% from HLA-mismatched relatives, 12% from HLA-matched and 41% from HLA-mismatched unrelated donors. The median age at transplantation was 12 months. Busulfan and cyclophosphamide was the most common conditioning regimen. Long-term survival was higher after HLA-matched sibling compared to alternative donor transplantation. There were no differences in survival after HLA-mismatched related, HLA-matched unrelated or mismatched unrelated donor transplantation. The 5- and 10-year probabilities of survival were 62% and 62% after HLA-matched sibling and 42% and 39% after alternative donor transplantation (p=0.01 and p=0.002 respectively). Graft failure was the most common cause of death accounting for 50% of deaths after HLA-matched sibling and 43% of deaths after alternative donor transplantation. The day-28 incidence of neutrophil recovery was 66% after HLA-matched sibling and 61% after alternative donor transplantation (p=0.49). The median age of surviving patients is 7 years. Seventy percent of evaluable surviving patients are visually impaired and 10% have impaired hearing and gross motor delay. Nevertheless, 65% reported performance scores of 90 or 100, and in 17%, a score of 80 at last contact. Most survivors older than 5 years are attending mainstream or specialized schools. Rates of veno-occlusive disease and interstitial pneumonitis were high at 20%. Although allogeneic transplantation results in long-term survival with acceptable social function, strategies to lower graft failure and hepatic and pulmonary toxicity are urgently needed.

PMID: 26012570
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان