پیوند سلول بنیادی خونساز جهت استئوپتروز کودکان
تاریخ انتشار: دوشنبه 01 تیر 1394
| امتیاز:
گزارش تجربه بین المللی از نتیجه پیوند سلول خونساز خویشاوند و غیر خویشاوند در 193 کودک مبتلا به استئوپتروز می باشد. 34% پیوند ها از HLA سازگار خواهر و یا برادر، 13% از HLA ناسازگار خویشاوند، 12% از HLA سازگار و 41% از دهندگان غیرخویشاوند با HLA ناسازگار بود. متوسط سن در زمان پیوند 12 ماه بود. بوسولفان و سیکلوفسفامید معمول ترین رژیم درمانی بود. بقاء طولانی مدت بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر در مقایسه با پیوند از دهنده دیگر بود. تفاوتی در بقاء بعد از پیوند با HLA ناسازگار خویشاوند، HLA سازگار غیرخویشاوند یا HLA ناسازگار غیرخویشاوند نبود. احتمال بقاء 5 و 10 ساله بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر 62% و 62% و بعد از پیوند از دهنده دیگر 42% و 39% بود (به ترتیب 01/0p= و 002/0p=). شکست پیوند شایعترین علت مرگ در 50% از مرگ و میرها بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر و 43% مرگ ها بعد از پیوند از دهنده های دیگر بود. ریکاوری نوتروفیل در روز 28 بعد از پیوند با HLA سازگار خواهر یا برادر 66% و بعد از پیوند با دهنده های دیگر 61% بود (49/0p=). متوسط سن بقاء بیماران 7 سال بود. در ارزیابی 70% بیماران زنده مانده دچار اختلال بوند، 10% اختلال در شنوایی و تأخیر رشد حرکتی داشتند. با این وجود، در آخرین تماس عملکرد گزارش شده در 65% موارد امتیازات 90 یا 100 و در 17% امتیاز 80 را دارا بودند. اکثر بازماندگان بیش از 5 سال سن داشتند و در مدارس معمولی یا استثنایی بودند. میزان بیماری انسداد وریدی و پنومونی بینابینی در 20% موارد بالا بود. اگر چه نتایج پیوند آلوژنیک در بقاء طولانی مدت با کارکرد اجتماعی قابل قبول همراه بود، راه کارهایی جهت کاهش شکست پیوند و سمیت کبدی و ریوی ضروری و مورد نیاز است.