تولید سلول های تولید کننده انسولین از سلول های بنیادی مزانشیمی انسان توسط MiR-375 و Anti-MiR-9
تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 16 تیر 1394
| امتیاز:
سابقه و هدف: MicroRNAs (miRNAs) گروهی از RNAs غیر کد کننده کوچک اندوژن می باشند که بیان ژن را در سطح پس از رونویسی تنظیم می کنند. تعدادی از مطالعات به این تصور که برخی از miRNAs نقش های کلیدی در کنترل تکامل جزایر پانکراس و ترشح انسولین دارند منجر شده اند. برپایه برخی مطالعات بر روی الگوی miRNAs، محققین در این مقاله تمایز پانکراس از سلول های بنیادی مزانشیمی انسان (hBM-MSCs) را توسط افزایش تنظیمی miR-375 و کاهش تنظیمی miR-9 بوسیله لنتی ویروس حاوی miR-375 و anti-miR-9 بررسی کرده اند.
روش: پس از 21 روز از القاء، خوشه های شبه جزیره حاوی سلول های تولید کننده انسولین (IPCs) توسط رنگ آمیزی دیتیزون (DTZ) تأیید شد. ژن ها و پروتئین های ویژه IPCs و سلول β با استفاده از qRT-PCR و ایمنوفلورسانس در روز های 7، 14 و 21 تمایز تشخیص داده شدند. تشت چالش گلوکز در غلظت های مختلف گلوکز به انسولین خارج سلولی و داخل سلولی و پپتید-C با استفاده از کیت الایزا مورد سنجش قرار گرفت. اگرچه IPCs مشتق شده توسط miR-375 به تنهایی توانایی بیان انسولین و سایر فاکتورهای رونویسی خاص اندوکرینی را داشت، سلول ها فاقد مکانیسم پاسخ به گلوکز بودند.
نتیجه گیری: مشخص شد که بیان بیش از حد miR-375 منجر به کاهش در سطوح پروتئین Mtpn در IPCs مشتق شده می گردد، درحالی که مجارت با anti-miR-9 بدنبال بیان بیش از حد miR-375 دارای اثر هم افزایی بر تمایز MSCs و ترشح انسولین در یک حالت تنظیم شده گلوکز دارد. محققین گزارش کردند که خاموش کردن miR-9 پروتئین OC-2 را در IPCs افزایش می دهد که ممکن است در ترشح انسولین تنظیم شده توسط گلوکز مشارکت داشته باشد. اگر چه نقش های miR-375 و miR-9 در تکامل پانکراس و ترشح انسولین به خوبی شناخته شده است، استفاده از این miRNAs در تمایز هرگز نشان داده نشده بود. این یافته ها عملکرد miRNAs را در تمایز سلول بنیادی نشان می دهد و پیشنهاد می کند که آنها می توانند به عنوان ابزار درمانی جهت درمان بر پایه ژن در دیابت ملیتوس استفاده شوند.