مقایسه بین پروتکل های برجسته متنوع جداسازی سلول های مزانشیمی بندناف انسانی

تاریخ انتشار: دوشنبه 22 تیر 1394 | امتیاز: Article Rating

سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) هر چند چندتوانه می باشند در محیط آزمایشکاه طول عمر محدودی دارند، با کاهش تدریجی در ظرفیت خودنوسازی منجر به توقف غیرقابل بازگشت تقسیم سلولی می شوند، که استفاده از آنها را جهت اهداف درمانی محدود می سازد. MSCs دیواره بندناف انسانی به آسانی پردازش می شوند و تکثیر سریعی در کشت دارند، اما تنوع نمونه های فردی و تأثیر آنها در فرآیندهای گسترش در محیط آزمایشگاهی و پیری ناشناخته است. پروتکل های جداسازی را جهت تعیین بازده بالاترین تعداد سلول زنده با بهترین ظرفیت تکثیر مقایسه کرده ایم. سه پروتکل مختلف آزمایش شد: دو روش آنزیمی و یک روش کشت بود. سلول های جدا شده از نظر ظرفیت تکثیر، تمایز، و فنوتیپ ارزیابی شدند. تمام نمونه ها با استفاده از یک یا چند پروتکل پردازش شدند. بعد از دو پاساژ سلول های چسبنده خصوصیات فنوتیپی و تمایزی MSCs استاندارد را نشان دادند، اما نتایج ما نشان داد که جدا کردن سلول ها به طور مستقیم از ژله وارتون مزایای بیشتری دارد و با صرفه تر است. سلول های بدست آمده از کشت خصوصیات مشابه پروتکل آنزیمی را نشان دادند، اما بدون توجه به زمان دوبرابر شدن جمعیت اولیه، همیشه تکثیر آنها زودتر متوقف می شد. از نمونه های مشابه، سلول های بدست آمده با پروتکل آنزیمی ii پاساژ بیشتری داشتند در حالی که نسبت به سلول های بدست آمده از سایر پروتکل ها زمان دوبرابر شدن کوتاهتری در محیط کشت داشتند، که این باعث می شود دیرتر پیر شوند. بسیار مهم است، بدون توجه به پروتکل، هر نمونه MSC فردی میزان دوبرابر شدن جمعیت متفاوتی را نشان می دهند و در پاساژهای مختلفی به پیری می رسند. بنابراین، حتی هنگام انطباق دقیق با روش ها و کنترل کیفی، هر نمونه بندناف یک رفتار منحصر به فرد را نشان می دهد، یافته ای که باید هنگام برنامه ریزی برای روش های درمانی مد نظر قرار داد.

Cell Tissue Bank. 2015 Jul 9. [Epub ahead of print]

Comparison between isolation protocols highlights intrinsic variability of human umbilical cord mesenchymal cells.

Abstract

Mesenchymal stem cells (MSCs) though multipotent exhibit limited lifespan in vitro, with progressive reduction in capacity for self-renewal leading to irreversible arrest of cell division, which limits their use for therapeutic purposes. Human umbilical cord wall MSCs are easy to process and proliferate rapidly in culture, but variability of individual samples and impact upon in vitro expansion and aging processes is unknown. We compared isolation protocols to determine which one yields the highest number of viable cells with the best proliferation capacity. Three different protocols were tested: two were enzymatic procedures and one explant method. Isolated cells were evaluated in terms of proliferation, differentiation capacity, and phenotype. All samples were processed using one or more protocols. After passage 2 adherent cells displayed standard phenotypic and differentiation characteristics of MSCs, but our results show that isolating cells directly from Wharton's jelly is more advantageous. Cells obtained from explants presented similar characteristics to those from enzymatic protocols, but always reached proliferation arrest earlier, irrespective of initial population doubling times. From the same sample, cells obtained with enzymatic protocol ii reached later passages while exhibiting shorter doubling times in culture than cells from other protocols, that is, took longer to reach senescence. More important, each individual MSC sample exhibited different population doubling rates and reached senescence at different passages, irrespective of protocol. Thus, even when in strict conformity with procedures and quality control, each cord sample shows a unique behavior, a finding that should be taken into account when planning for therapeutic approaches.

PMID: 26154770
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان