چکیده:

مقدمه: پیوند سلول های بنیادی هماتوپوئیتیکی (HSC)، عاملی ضروری در درمان های پزشکی است که به درمان بیماری های خونی و غیرخونی که قبلاً غیرقابل درمان بودند، منجر گردیده است. بسیاری از بیماران در زمان موردنیاز نمی توانند دهنده های مناسبی را پیدا کنند که این امر تلاش در جهت یافتن منابع جایگزینی از HSCهای قابل پیوند را سبب گردید. استفاده از خون بند ناف (UCB) به عنوان منبعی از HSCهای قابل پیوند از بیش از دو دهه پیش آغاز شده است. هرچند، استفاده از UCB به عنوان یک منبع مطمئن از HSCها برای پیوند هنوز با چالش هایی جدی روبروست. به عنوان مثال، تعداد HSCهای حاضر در یک واحد UCB معمولاً برای پیوند به کودکان کافی است اما برای بالغین اینطور نمی باشد و پیوند با تاخیر که اغلب دیده می شود می تواند به افزایش نرخ عفونت و مرگ و میر منجر شود.

طراحی مطالعه و روش ها: ما رویکرد جدیدی را برای حل این مشکلات مطرح می کنیم: افزایش تعداد محدود UCB-HSCهای در دسترس از طریق جداسازی HSCهای موجود در جفت و غشای کوریونی جنینی که در هنگام تولد قابل دسترسی می باشند.

نتایج: ما حضور پروژنیتورهای هماتوپوئیتیکی و HSCها در بافت کوریون و جفت انسانی را در مراحل مختلف بارداری بررسی کردیم. تعیین خصوصیات این سلول ها به روش فلوسایتومتری و مکان یابی ایمنی انجام گرفت و وضعیت عملکردی آنها از طریق پیوند به موش های فاقد سیستم ایمنی مورد بررسی قرار گرفتند.

نتیجه گیری: HSCها در بافت های خارج جنینی وجود دارند و می توانند همراه با UCB-HSCها نگه داری و ذخیره شوند. این رویکرد جدید می تواند تاثیر به سزایی بر حوزه ذخیره سازی HSC و مهمتر از آن، نتیجه درمان های انجام شده بر روی بیماران به واسطه بهبود استفاده از پیوندهای هماتوپوئیتیکی داشته باشد.

The application and biology of immunomodulatory drugs (IMiDs) in cancer.

Pan B, Lentzsch S.

Abstract

Immunomodulatory drugs (IMiDs) have been used in hematologic malignancies for the last decade. However, the mechanism of action of IMiDs is largely unknown. Here we provide a comprehensive overview of pivotal studies, recent advances in the application of IMiDs in cancer as well as their effects on hematopoietic stem cells including the risk of secondary malignancies. IMiDs have a well-established role as first-line therapy for patients with newly diagnosed and relapsed/refractory multiple myeloma (MM). Variant combinations of IMiDs with other chemotherapy reagents show promising outcomes in MM. Recent concerns on increased rate of secondary cancer in MM patients treated with maintenance lenalidomide were raised. But analysis of maintenance studies showed that the benefit of maintenance outweighs the risk of secondary cancers in MM. IMiDs also show efficacy in myelodysplastic syndrome (MDS)/acute myeloid leukemia (AML), chronic lymphocytic leukemia (CLL), Non-Hodgkin's lymphoma (NHL) and myelofibrosis (MF), but not in solid tumors. The major adverse effects are venous thromboembolism, neuropathy and cytopenias. IMiDs induce expansion and self-renewal of CD34+ hematopoietic progenitors and inhibit lineage maturation/differentiation by affecting critical transcription factors which might contribute to myelosuppression effect of IMiDs.