پیوند آلوژنیک سلول بنیادی خونساز برای بیماری های خونی غیربدخیم
تاریخ انتشار: یکشنبه 25 مرداد 1394
| امتیاز:
پیوند آلوژنیک سلول بنیادی خونساز (allo-HSCT) از یک خواهر و یا برادر سازگار (MSD) با ژنتیک مشابه یکی از موفق ترین درمان ها در بیماران با بیماری های خونی غیربدخیم می باشد. این مطالعه شامل 273 بیمار با آنمی آپلاستیک شدید (SAA)، 152 بیمار با بتا تالاسمی ماژور (BTM)، 31 بیمار با آنمی فانکونی (FA)، 20 بیمار با بیماری نقص ایمنی مادرزادی (ID)، و 13 بیمار با اختلالات متابولیک ارثی (IMD) پیوند شده از یک MSD می باشند. در SAA، بقاء کلی (OS) 8 ساله از کل گروه بیماران 74% بود. OS در بیماران با شیمی درمانی با فلودارابین و سیکلوفسفامید (Flu/Cy) نسبت به آنهایی که سیکلوفسفامید و آنتی تیموسیت گلوبولین (Cy/ATG) دریافت کرده بودند، به طور معناداری بهتر بود (p=0.021). بیماری حاد پیوند علیه میزبان (aGVHD) نوع II تا IV در 15% درحالی که GVHD مزمن (cGVHD) در 28% اتفاق افتاد. در BTM، بقاء بدون بیماری 12 ساله (DFS) از کل گروه بیماران BTM 4/72% بود. DFS برای گروه سلول بنیادی خون محیطی 74% در مقایسه با گروه سلول بنیادی مغز استخوان 64% بود. شیوع رد پیوند در بیمارانی که PBSC دریافت کرده بودند نسبت به کسانی که BM دریافت کرده بودند به طور معناداری پائین تر بود (9% در مقابل 25%)(p=0.036). AGVHD نوع II تا IV و cGVHD در کل گروه بیماران BTM به ترتیب 15% و 12% بود. در FA، OS پنج ساله 5/64% بود. رد پیوند در 10 بیماران اتفاق افتاد. aGVHD نوع II و IV در 16% درحالی که cGVHD در 10% بیماران اتفاق افتاد. در ID، OS پنج ساله 62% بود. رد پیوند در دو بیمار (10%) اتفاق افتاد. 3 بیمار (15%) aGVHD نوع II تا IV را نشان دادند، دو تا از آنها به سمت cGVHD ثانویه پیشرفت کردند. رد پیوند در 8% بیماران اتفاق افتاد. AGVHD نوع II تا IV در 15% درحالی که cGVHD در 14% بیماران رخ داد. در نتیجه، Allo-HSCT میزان بالاتری از DFS را نسبت به درمان های معمول در بیماران با اختلالات خونی غیربدخیم با بقاء طولانی ایجاد کرد.