کنترل وضعیت اکسیداسیون جهت بقاء، گسترش و تمایز سلول بنیادی
تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 27 مرداد 1394
| امتیاز:
گونه های واکنشی اکسیژن (ROS) مدت طولانی است که به عنوان عوامل پاتولوژیک القاء کننده آپوپتوز تحت شرایط نامطلوب کشت در نظر گرفته می شوند. با این حال، یافته های اخیر این اصول را به چالش کشیده اند و اکنون سطوح فیزیولوژیکی ROS به عنوان پیامبر ثانویه، واسطه عملکردهای متعدد سلولی در سلول بنیادی، در نظر گرفته می شود. سلول های بنیادی ابزار مهمی را برای مهندسی بافت، غربالگری دارو، مدل سازی بیماری نشان می دهند. با این حال، استفاده ایمن از سلول های بنیادی برای کاربردهای بالینی هنوز نیازمند بهبود کشت جهت بدست آوردن سلول های عملکردی است. با مثال هایی از سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) و سلول های بنیادی پرتوان (PSCs)، این تحقیق نقش های ROS در حفظ خودنوسازی، تکثیر و تمایز سلول های بنیادی را بررسی می نماید. علاوه بر این، این کار کنترل دقیق ریز محیط سلول بنیادی، از جمله سازماندهی سلولی، و سوخت و ساز و محیط مکانیکی را نشان می دهد، ممکن است روش مؤثری جهت تنظیم تولید ROS درونزاد باشد. روی هم رفته، این مقاله نیاز به توجه بیشتر به ROS را به سمت کنترل دقیق سرنوشت سلول بنیادی نشان می دهد.