چه چیز باعث می شود سلول های استرومایی مزانشیمی مشتق از بافت بندناف در مقایسه با سلول های استرومایی مزانشیمی مغزاستخوان خاصیت تعدیل کننده های ایمنی قوی تری داشته باشند؟
تاریخ انتشار: چهارشنبه 04 شهریور 1394
| امتیاز:
MSCs مشتق از بافت بندناف، UCX نامیده می شوند، جهت خصوصیات تعدیل ایمنی آنها مورد بررسی قرار گرفته اند و با MSCs مشتق از مغزاستخوان (BM-MSCs)، استاندارد طلایی در درمان ایمنی، مقایسه شده اند. ایمنوژنیسیتی و سرکوب ایمنی توسط واکنش های مخلوط لنفوسیتی، سرکوب تکثیر لنفوسیت و القاء سلول های T تنظیمی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که CUX ایمنوژنیسیته کمتری دارد و نسبت به BM-MSCs فعالیت سرکوب ایمنی بیشتری را نشان می دهد. علاوه بر این، UCX نیاز به فعال شدن قبلی یا آماده سازی جهت اعمال اثرات تعدیل ایمنی آنها ندارد. این حالت بیشتر در داخل بدن در یک مدل التهاب حاد تأیید شده است. برای روشن شدن تفاوت قدرت مشاهده شده بین UCX و BM-MSCs، بیان ژن مرتبط با تعدیل ایمنی در هر دو نوع سلول انجام شد. چندین تفاوت در پروفایل بیان ژن بین UCX و BM-MSCs یافت شد، یعنی بیان HLA-DRA، HO-1، IGFBP1, 4, 6، ILR1، IL6R و PTGES کاهش و بیان CD200، CD273، CD274، IL1B، IL8 و TGFB2 افزایش داشت. در حالت دوم در سطح بیان پروتئین تأیید شد. به طور کلی، این نتایج نشان داد که به نظر می رسد UCX به طور طبیعی سرکوب کننده های قوی تر و ایمنی زایی کمتری نسبت به BM-MSCs دارد. ما پیشنهاد می کنیم که این تفاوت ها ممکن است در نتیجه افزایش سطوح پروتئین های سطح تعدیل ایمنی مانند CD200، CD273، CD274 و سایتوکاین هایی مانند IL1B، IL-8، LIF و TGFB2 باشد.