سلول درمانی یک روش درمانی بالقوه برای ایسکمی مغزی می باشد، که به عنوان یک مشکل جدی باقی مانده است. در جستجو برای روش های درمانی مؤثرتر، بسیاری از انواع سلول های بنیادی از بافت های مختلف توسعه یافته اند و به عنوان کاندید عوامل درمانی آزمایش شده اند. در میان آنها، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بندناف انسانی (hUCB-MSCs) بدلیل انعطاف پذیری ژنتیکی آنها به طور گسترده جهت سلول درمانی مورد استفاده قرار گرفته اند. به منظور اثبات اینکه آنها مؤثر هستند و درک چگونگی اثرگذاری آنها در سلول های عصبی ایسکمیک، hUCB-MSCs به طور مستقیم به ناحیه ایسکمیک القاء شده توسط انسداد شریان میانی مغزی (MCAO) تزریق شدند. متوجه شدیم که عملکرد رفتار عصبی گروه hUCB-MSC در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری بهبود پیدا کرده بودند. انفارکتوس نیز به طور چشمگیری در گروه hUCB-MSC کوچکتر بود. علاوه بر این، پیوند hUCB-MSC منجر به تولید بیشتر سلول های جدیدتر و فاکتورهای ترمیم رگزایی و بافتی و تعداد کمتری وقایع التهابی در ناحیه penumbra شد. برای تعیین اینکه چرا این وقایع اتفاق افتاده، hUCB-MSCs تحت شرایط هیپوکسی و معمولی در محیط آزمایشگاه مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که hUCB-MSCs سطح بیان بالاتری از ترومبوسپوندین 1، و فاکتور رشد اندوتلیال عروق تحت شرایط هیپوکسی نسبت به شرایط معمولی دارند. این یافته ها با نتایج رنگ آمیزی ایمنوفلورسنت داخل بدن مرتبط بود. بر اساس این یافته ها، پیشنهاد می کنیم که hUCB-MSCs ممکن است اثر سودمندی بر ایسکمی مغزی، بخصوص از طریق رگزایی، نورون زایی، و اثرات ضد التهابی داشته باشد، و بنابراین می تواند به عنوان عامل درمانی جهت درمان اختلالات عصب مانند ایسکمی مغزی مورد استفاده قرار گیرد.