تزریق فاکتور رشد فیبروبلاست پایه همراه با پیوند سلول بنیادی مشتق از چربی: بهبود بازسازی و عملکرد قلب در سکته قلبی
تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 24 شهریور 1394
| امتیاز:
یافته های اخیر پیشنهاد می کنند که پیوند سلول و ژن در انفارکتوس قلبی ممکن است عملکرد قلب را بهبود ببخشد. هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم دخیل در بهبود عملکرد قلب بدنبال تزریق هم زمان سلول های بنیادی مشتق از چربی (ADSCs) و فاکتور رشد فیبروبلاست پایه (bFGF) در یک مدل رت از انفارکتوس قلبی می باشد. در این مطالعه، ADSCs از بافت های چربی زیرپوستی جدا شد. ADSCs در تمایز به سمت آدیپوسیت ها، استئوبلاست ها و میوسیت های قلب در محیط آزمایشگاه القاء شدند. bFGF همراه با ADSCs به طور همزمان به دیواره بطن چپ در یک مدل رت انفارکتوس قلبی تزریق شد. نتایج ساختاری و عملکردی از این پیوند از طریق آنالیز جزئیات بافت شناسی و اکوکاردیوگرافی مشخص گردید. اندازه پیوند در گروه bFGF+ ADSC نسبت به گروه PBS+ ADSC و گروه PBS+bFGF چهار هفته بعد از تزریق به طور معناداری بزرگتر بود (p<0.05). ADSCs توانایی تمایز به کاردیومیوسیت ها، سلول های اندوتلیال و سلول های عضله صاف عروق را در محیط داخل بدن داشتند. بهبود معناداری در تراکم سرخرگ درون ناحیه سکته در گروه bFGF+ ADSC در مقایسه با گروه PBS+ ADSC و گروه PBS+bFGF چهار هفته بعد از پیوند وجود داشت (p<0.05). نتایج آنالیز وسترن بلات نشان داد که درمان ها به طور معناداری سطوح پروتئین MMP2 و MMP9 را در مقایسه با گروه کنترل PBS کاهش دادند (p<0.05) و سطوح این پروتئین ها کاهش بیشتری را در گروه bFGF+ ADSC نشان داد (p<0.05). علاوه بر این، نتایج یک آنالیز کمی نشان داد که نسبت ناحیه فیبروتیک در گروه های PBS + ADSC و bFGF + ADSC در مقایسه با گروه PBS و گروه PBS + bFGF به طور معناداری کمتر بودند (p<0.05). کاربرد ترکیبی پیوند bFGF و ADSC ممکن است به طور معناداری تعداد سرخرگ ها را افزایش، انداز سکته را کاهش، بازسازی بطن را کاهش و عملکرد قلب را بهبود ببخشد. این راه کار درمانی ADSC+bFGF (یا تغییرات آن) ممکن است به طور گسترده برای سایر کاندیدهای سلولی مورد استفاده در طب ترمیمی قابل اجرا باشد.