پیش شرط هیپوکسی بقاء و ظرفیت رگزایی سلول های استرومای مزانشیمی خون بندناف انسانی را افزایش می دهد
تاریخ انتشار: دوشنبه 30 شهریور 1394
| امتیاز:
پیش شرط هیپوکسی به منظور بهبود اثر درمانی سلول های استرومایی مزانشیمی (MSCs) چند قوه مشتق از مغزاستخوان در پیوند بافت ایسکمیک نشان داده شده بود. با توجه به علاقه در کاربردهای بالینی MSCs مشتق از خون بندناف، یک پروتکل پیش شرط هیپوکسی خاصی را ایجاد نمودیم و اثرات ضد آپوپتوزی و پیش رگزایی آن را بر روی MSCs خون بندناف تحت ایسکمی شبیه سازی شده در محیط آزمایشگاه توسط قرار دادن آنها تحت شرایط هیپوکسی و محرومیت تغذیه ای با یا بدون پیش شرط قبل هیپوکسی مورد بررسی قرار دادیم. تعداد سلول، فعالیت متابولیکی، بیان مارکر سطحی، پایداری کروموزومی، آپوپتوز (فعالیت کاسپاز 7/3) و نکروز مشخص گردید، و فسفوریلاسیون، بیان mRNA و ترشح پروتئین آپوپتوزی انتخاب شده و فاکتورهای تنظیم کننده رگزایی اندازه گیری شدند. سپس، سلول های اندوتلیال ورید بندناف انسانی (HUVEC) در هم کشتی با پیش شرط هیپوکسی یا MSCs اولیه خون بندناف تحت ایسکمی شبیه سازی شده قرار گرفتند، و تکثیر HUVEC اندازه گیری شد. مهاجرت، تکثیر و تولید نیترو اکسید HUVEC در حضور محیط شرطی MSC خون بندناف مشخص گردید. MSCs خون بندناف کمترین حساسیت را به ایسکمی شبیه سازی شده در هنگام پیش شرطی برای 24 ساعت داشتند، درحالی که رفتار پایه آنها، ایمنوفنوتیپ و کاریوتایپ در کشت بدون تغییر باقی ماند. در اینجا، تعداد سلول و فعالیت متابولیکی پس از ایسکمی افزایش پیدا کرد و فعالیت کاسپاز 7/3 و رهاسازی لاکتات دهیدروژناز در مقایسه با سلول های پیش شرطی نشده کاهش داشتند. فسفوریلاسیون AKT و BAD، بیان mRNA، BCL-XL، BAG1 و VEGF و ترشح پروتئین VEGF در سلول های پیش شرطی شده بالاتر بود. MSCs خون بندناف پیش شرطی هیپوکسی تکثیر HUVEC و مهاجرت را افزایش دادند، در حالی که تولید نیترواکسید بدون تغییر باقی ماند. نتیجه می گیریم که پیش شرط هیپوکسی از MSCs خون بندناف توسط فعال کردن مکانیسم های پیام رسانی ضد آپوپتوزی و تقویت رگزایی آنها محافظت می کند. از این رو، پیش شرط هیپوکسی ممکن است یک راه کار گذرای مربوط به افزایش تحمل MSCs خون بندناف به ایسکمی و بهبود اثر درمانی آنها در کاربردهای بالینی باشد.