مدل های in vitro و in vivo مولتیپل اسکلروزیس
تاریخ انتشار: شنبه 22 خرداد 1395
| امتیاز:
مولتیپل اسکلروزیس(MS) یک اختلال اتوایمن سیستم عصبی مرکزی(CNS) است. درمان های موجود پاسخ ایمنی تخریب کننده میلین را به طور غیر مستقیم سرکوب می کنند. برای مبارزه با فاز پیش رونده و تخریب کننده عصبی MS، پژوهش های درمانی در حال حاضر روی ترکیباتی فوکوس کرده اند که ممکن است پتانسیل اندوژن مغز برای میلین سازی مجدد آکسون ها را افزایش دهد و به موجب آن آسیب دیدگی را ترمیم کند. در این جا ما تست داروهای MSروی کلاسترهای اولیگودندروسیتی(OLs) و برش های مغزی ارگانوتیپیک را توصیف کردیم. ما پروتکل ها، مزایا و معایب این روش های in vitro و in vivo را همراه با مزایای بالقوه نمونه های پانچ پوستی برداشته شده از بیماران مبتلا به MS را قبل از نتیجه گیری با خلاصه ای از پیشرفت های آینده شرح داده ایم.
Drug Discov Today. 2016 Jun 2. pii: S1359-6446(16)30193-3. doi: 10.1016/j.drudis.2016.05.018. [Epub ahead of print]
In vitro and ex vivo models of multiple sclerosis.
Madill M1, Fitzgerald D2, O'Connell KE3, Dev KK3, Shen S1, FitzGerald U4.
Abstract
Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune disorder of the central nervous system (CNS). Current therapies suppress a misdirected myelin-destructive immune response. To combat the progressive, neurodestructive phase of MS, the therapeutic research focus is currently on compounds that might boost the endogenous potential of the brain to remyelinate axons, thereby achieving lesion repair. Here, we describe the testing of MS drugs on cultures of oligodendrocytes (OLs) and organotypic brain slices. We detail the protocols, pros, and cons of these in vitro and ex vivo approaches, along with the potential benefit of exploiting skin-punch biopsies from patients with MS, before concluding with a summary of future developments.
PMID: 27265771