هدف: ارزیابی اثرات بالینی و ایمنی سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی (HUCMSCs) در درمان آسیب ریوی ناشی از مسمومیت شدید با paraquat
روش ها: 13 بیمار مبتلا به آسیب ریوی ناشی از مسمومیت حاد با paraquat به دو گروه HUCMSC و گروه کنترل تقسیم شدند. همه بیماران تحت درمان های معمول قرار گرفتند درحالیکه گروه HUCMSC علاوه بر درمان های سنتی، با HUCMSCها نیز تیمار شدند. سیستم ارزیابی نارسایی پی در پی اندام (SOFA) که توسط بخش عفونی مرکز درمانی جامعه اروپایی ایجاد شد، برای ارزیابی SOFA در بیماران استفاده گردید. آسیب ریوی براساس LIS (نمره آسیب ریوی) ارزیابی شد. دو گروه با توجه به حداکثر امتیاز SOFA در روزهای 1، 3، 5، 7 و 14 پس از ایجاد مسمومیت مقایسه شدند.
نتایج: گروه HUCMSC در روز پانزدهم پس از مسمومیت، به میزان قابل توجهی حداکثر کاهش در امتیاز SOFA را نسبت به گروه کنترل نشان داد. LISهای گروه HUCMSC پس از تیمار به طور قابل توجهی پایین تر از قبل از تیمار این گروه و بعد از تیمار گروه کنترل بودند. تمامی بیماران زنده ماندند و شرایط غیرطبیعی نداشتند و عملکرد ریه، کلیه و کبد کاملاً نرمالی را در طی بررسی های مجدد نشان دادند. سی تی اسکن ریه در تمامی بیماران طبیعی بود تنها در بخش پشتی لوب پایینی ریه سمت چپ یک بیمار، یک مورد غیرطبیعی مشاهده شد. در گروه کنترل، یک بیمار زنده ماند و بقیه فوت کردند. هیچ عوارض جانبی نظیر تب و لرز در گروه HCMSC مشاهده نگردید.
نتیجه گیری: امید زیادی است که بتوان از HUCMSCها در درمان آسیب ریوی ناشی از مسمومیت حاد با paraquat بهره برد.
Effects of human umbilical cord mesenchymal stem cells in the treatment of paraquat-induced lung injury
Liu WW, Yu W, Chen JY, Ye GX, Liu YM, Chen LZ, Chen YX, Zhang C, Zhong XY.
Source
Guangzhou 12th Municipal People-s Hospital, Guangzhou 510620, China.
Abstract
OBJECTIVE:
To evaluate the clinical effect and safety of human umbilical cord mesenchymal stem cells (HUCMSCs) in the treatment of lung injury caused by acute paraquat poisoning.
METHODS:
Thirteen patients with lung injury caused by acute paraquat poisoning, who were admitted to Guangzhou No. 12 People's Hospital from December 2008 to December 2012, were divided into HUCMSC group (n = 5) and control group (n = 8). All patients received conventional treatment, while the HUCMSC group was treated with HUCMSCs as an addition. Sequential Organ Failure Assessment (SOFA) system, which was created by the Infection Section of European Society of Intensive Care Medicine, and Acute Physiology and Chronic Health Evaluation II were used to acquire the SOFA scores of patients. The lung injury was evaluated with lung injury score (LIS). The two groups were compared with respect to maximum SOFA scores at 1, 3, 5, 7, 14, and 15 days after paraquat poisoning.
RESULTS:
The HUCMSC group showed significantly lower maximum SOFA scores than the control group at 15d after poisoning (1.80 ± 2.05 vs 13.50 ± 7.59, P < 0.05). The LISs of the HUCMSC group after treatment (0.45 ± 0.27) were significantly lower than those of the HUCMSC group before treatment (1.15 ± 0.34) and those of the control group after treatment (2.94 ± 1.20) (P < 0.01). In the HUCMSC group, all patients survived, and they complained no discomfort and showed normal liver, kidney, and lung functions in reexamination; one patient showed incompletely absorbed shadow in the posterior segment of the left lower lobe of the lung during lung CT scan, and no abnormal findings were seen in other patients. In the control group, one patient survived, and others died. No adverse reactions, such as chill and fever, were presented in the HUCMSC group.
CONCLUSION:
HUCMSCs show promise for clinical application in the treatment of lung injury caused by acute paraquat poisoning.