اثر بارداری روی تکثیر سلول های بنیادی مشتق از چربی رت
تاریخ انتشار: شنبه 23 بهمن 1395
| امتیاز:
سلول درمانی با مشکلات زیادی از جمله نرخ بقای ضعیف و زنده مانی پایین روبرو است. تقویت عملکردهای زیستی سلول های بنیادی کارایی درمانی را افزایش می دهد. استروژن، که طی بارداری سطحش افزایش پیدا می کند، ویژگی های سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان را تحت تاثیر قرار می دهد. شواهد نشان می دهد سلول های بنیادی مشتق از چربی(ADSCs)، که نوعی از سلول های بنیادی مزانشیمی بالغ هستند، می توانند در طب بازساختی استفاده شوند. در حقیقت، سلول های بنیادی مشتق از چربی گرفته شده از جانوران باردار در درمان های بالینی استفاده شده است. با این حال،اثر وضعیت تولید مثلی اهداکننده روی تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی ناشناخته است. ما اثر 17βاسترادیول و پروژسترون روی تکثیر آزمایشگاهی سلول های بنیادی مشتق از چربی رت های ازمایشگاهی را بررسی کردیم. سلول های بنیادی مشتق از چربی از پنج گروه مختلف شامل 15 رت غیر باردار، باردار، دوره پری ناتال، غیر باردار و تیمار شده با 17βاسترادیول و غیر باردار تیمار شده با پروژسترون بدست آمد. چسبندگی و زنده مانی سلول های بنیادی مشتق از چربی بوسیله سنجش MTT و چرخه سلولی بوسیله فلوسایتومتری ارزیابی شد. نرخ تکثیر سلول های بنیادی مشتق از چربی رت های باردار به مراتب از سلول های مشتق از رت های غیر باردار بالاتر بود(P<0.005)؛ با این حال، هیچ تفاوت معناداری در نرخ تکثیر طی فازهای مختلف بارداری وجود نداشت(P>0.05). علاوه براین، سلول های بنیادی مشتق از چربی رت های باردار دارای ویژگی های چسبندگی بالایی در مراحل اولیه(پاساژ یک) و نرخ تکثیر بالاتری در مقایسه با سلول های مشتق از رت های غیر باردار بودند. جالب تر این که، سلول های بنیادی مشتق از چربی رت های غیر بارداری که با 17βاسترادیول تیمار شده بودند(نه آن هایی که با پروژسترون تیمار شده بودند)، نرخ تکثیر بالاتری را در مقایسه با رت های تیمار نشده نشان دادند. این نتایج پیشنهاد می کند که ظرفیت تکثیری و زمان باقی ماندن در فازهای مختلف چرخه سلولی سلول های بنیادی مشتق از چربی می تواند به وسیله فاکتورهای خارجی مانند غلظت استروژن ها تنظیم شود.
Genet Mol Res. 2017 Jan 23;16(1). doi: 10.4238/gmr16019059.
Effect of pregnancy on the proliferation of rat adipose-derived stem cells.
Li JN1, Zhang Y2, Wang YF1, Chen JY3.
Abstract
Stem cell therapy faces many problems including poor survival rates and low viability. Enhancing the biological functions of stem cells improves efficacy of therapies. Estrogen, whose levels are elevated during pregnancy, affects the properties of bone marrow mesenchymal stem cells. Evidence suggests that adipose-derived stem cells (ADSCs), which are a type of adult mesenchymal stem cells, can be used in regenerative medicine. In fact, ADSCs from pregnant animals have been used in clinical therapies. However, the effect of the donor's reproductive status on proliferation of ADSCs is unknown. We investigated the effect of 17β-estradiol (E2) and progesterone (P) on the in vitro proliferation of ADSCs from laboratory rats. ADSCs were obtained from five different groups of 15 rats each - non-pregnant, pregnant, in perinatal period, non-pregnant and treated with E2, and non-pregnant and treated with P. Adhesion and viability of ADSCs were determined by MTT assay, and cell cycle was followed by flow cytometry. The proliferation rate of ADSCs from pregnant rats was significantly higher than those from the non-pregnant rats (P < 0.05); however, there was no statistically significant difference in proliferation rates during different phases of pregnancy (P > 0.05). Additionally, ADSCs from pregnant rats possess higher adhesion property in early stage (P1 passage) and higher proliferation rate than ADSCs from non-pregnant rats. Interestingly, ADSCs from non-pregnant rats that were treated with E2, but not those treated with P, showed higher proliferation rates than those from their untreated counterparts. These results suggest that the proliferative capacity and residence time in different cell cycle phases of ADSCs can be regulated by extrinsic factors such as estrogen concentration.
PMID: 28128403