اثر مولکولی سلول های بنیادی CD34+ و CD34- خون بند ناف انسانی و کونژوگه آن ها در آزوسپرمی موشی
تاریخ انتشار: دوشنبه 25 بهمن 1395
| امتیاز:
در حال حاضر، آزوسپرمی یکی از شایع ترین بیماری های ناباروری مردان است. تحقیقات سلول های بنیادی، امیدی جدید برای درمان های جدید با درجه بالای ایمنی و هزینه کم است. این مطالعه در نظر داشت که اثرات سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف و یک لایه تک سلولی ایمپلنت شده به بیضه موش های القا شده برای آزوسپرمی بررسی کند. سلول های بنیادی از خون بند ناف جداسازی شد و سلول های CD34+ با یک مینی ستون MACs از سلول های CD34- جداسازی شد. در هفته 5 بعد از یک تزریق ساده از بوسولفان، سلول های بنیادی مزانشیمی(CD34-ve)، سلول های بنیادی خون ساز(CD34+ve) و کونژوگه آن ها(تک لایه) به طور موضعی به بیضه تزریق شد. در انتهای مطالعه، گروه سلول های بنیادی مزانشیمی در مقایسه با گروه کنترل، در سطح mRNAی ژن های مربوط به میوز(Vasa,SCP3,and PgK2) با کاهش قابل توجه سطح FSH و LH، افزایش یافت. از نظر بافتی، اغلب مجاری ساختار طبیعی شان را احیا کردند. برعکس، گروه های سلول های بنیادی خونساز و لایه تک سلولی از نظر آماری تغییر قابل توجهی از FSH، LH و بیان ژن را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. از نظر بافتی، مجاری سمنی فروس مختل شده با کاهش در محتوای اسپرمی و نفوذ سلولی بینابینی تک هسته همراه بود. افزایش معناداری در تراکم رأسی واکنش ایمنی PCNA در گروه سلول های بنیادی مزانشیمی در مقایسه با آزوسپرمی، سلول های بنیادی خون ساز و لایه تک سلولی مشاهده شد، در حالی که هیچ تفاوت معناداری بین سلول های بنیادی مزانشیمی و گروه کنترل وجود نداشت. مطالعه حاضر نشان می دهد که تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی به آزوسپرمی القا شده بوسیله شیمی درمانی در موش، نارسایی بیضه ای را از نظر بافتی و عملکردی با احیای بیان ژن اسپرماتوژنیک بهبود بخشید و این در حالی است سلول های بنیادی خونساز و لایه تک سلولی هیچ اثری را روی اسپرماتوژنز نشان نداد و این در حالی است که لایه تک سلولی ممکن است آسیب بافت بیضه ای را القا کند.
Mol Cell Biochem. 2017 Jan 24. doi: 10.1007/s11010-016-2928-2. [Epub ahead of print]
Molecular effect of human umbilical cord blood CD34-positive and CD34-negative stem cells and their conjugate in azoospermic mice.
Abd Allah SH1, Pasha HF2, Abdelrahman AA2, Mazen NF3.
Abstract
Currently, azoospermia is one of the most common diseases of male infertility. Stem cell research is the new hope for novel therapy with a higher degree of safety and lower cost. This study aimed to investigate the effect of umbilical cord blood-derived stem cells (" and mesenchymal "UCB-MSCs") and mono-cell layer implanted into the induced azoospermic mice testis. Stem cells were isolated from umbilical cord blood and CD34+ve cells were separated from negative one by Mini MACs column. At 5th week after single injection of busulfan, stained mesenchymal (CD34-ve), hematopoietic stem cells (CD34+ve) and their conjugate (mono-cell layer) were injected locally into testis. At the end of the study, MSCs group showed that mRNA levels of genes related to meiosis (Vasa, SCP3, and PgK2) were increased with significant decrease of FSH and LH levels, compared to control group. Histologically, most of the tubules restored normal architecture. In contrast, HSCs and mono-cell layer groups showed statically insignificant change of FSH, LH, and gene expression, compared to control group. Histologically, distorted seminiferous tubules, with reduction in sperm content, and interstitial mononuclear cellular infiltration were seen. There was significant increase in the optical density of PCNA immune reaction in MSCs group than azoospermia, HSCs, and mono-cell layer, while there was non-significant difference between MSCs and control group. The present study suggested that injection of MSCs into chemotherapeutic-induced azoospermia in mice improved testicular failure; histologically and functionally, by restoration of spermatogenic gene expression while HSC and mono-cell layer showed no effect on spermatogenesis added to that mono-cell layer may induce testicular tissue damage.
PMID: 28120211