بازبرنامه ریزی سلولی برای ترمیم بالینی غضروف

تاریخ انتشار: دوشنبه 25 بهمن 1395 | امتیاز: Article Rating

ترمیم غضروف مفصلی نیاز به غضروف های کافی برای جایگزینی بافت معیوب دارد و بنابراین به طور کلی، تکثیر این سلول ها ضروری است. کندروسیت هایی که از بازبرنامه ریزی سلولی مشتق می شوند ممکن است راه حلی را برای محدودیت های موجود در مورد درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی ارائه کند. در این مقاله، دو رویکرد مجزای بازبرنامه ریزی به واسطه سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) و تبدیل مستقیم رده ای آنالیز شد و طبق معیارهایی به مناسب بودن روش مورد استفاده و کیفیت غضروف هایی که برای اهداف بالینی تولید می شوند می پردازند، مورد مقایسه قرار گرفتند. پیشرفت در تولید iPSC دیدگاه هایی را در مورد جایگزینی فاکتورهای بازبرنامه ریزی با ریز مولکول ها و ترکیبات شیمیایی ارائه کرده است. همان طور که در ادامه ذکر می شود، روش های چند مرحله ای تمایز غضروفی بهبود محصول و کیفیت کندروسیت ها را نشان داده است. با این اوصاف، تولید iPSC ها رویکردی وقت گیر و هزینه بر است. تبدیل مستقیم فیبروبلاست به کندروسیت ها در مقایسه با مسیر iPSCs، از این جهات، مزیت هایی دارد. با این حال، نیاز به بیان ژن های سازنده برای مهار تمایز هایپرتروفی این برای کاربردی شدن این روش در بالین محدودیت دارد. می توان نتیجه گرفت که کیفیت کندروسیت های تولید شده به میزان زیادی به ویژگی های روش بازبرنامه  ریزی بستگی دارد و به خاطر سپردن این نکته در کارهای آزمایشگاهی مهم است. مطالعه بیشتر در مورد رویکردهای بازبرنامه ریزی برای ترمیم بالینی غضروف نیاز به گروه های کنترل مناسب و پروفایل کردن اپی ژنتیکی برای بهینه سازی تکنیک ها دارد تا در نهایت منجر به ایجاد غضروف های مفصلی شود که از نظر عملکردی پایدار هستند.

Cell Biol Toxicol. 2017 Jan 31. doi: 10.1007/s10565-017-9382-0. [Epub ahead of print]

Cellular reprogramming for clinical cartilage repair.

Driessen BJ1, Logie C2, Vonk LA3.

Abstract

The repair of articular cartilage needs a sufficient number of chondrocytes to replace the defect tissue, and therefore, expansion of cells is generally required. Chondrocytes derived by cellular reprogramming may provide a solution to the limitations of current (stem) cell-based therapies. In this article, two distinct approaches-induced pluripotent stem cell (iPSC)-mediated reprogramming and direct lineage conversion-are analysed and compared according to criteria that encompass the qualification of the method and the derived chondrocytes for the purpose of clinical application. Progress in iPSC generation has provided insights into the replacement of reprogramming factors by small molecules and chemical compounds. As follows, multistage chondrogenic differentiation methods have shown to improve the chondrocyte yield and quality. Nevertheless, the iPSC 'detour' remains a time- and cost-consuming approach. Direct conversion of fibroblasts into chondrocytes provides a slight advantage over these aspects compared to the iPSC detour. However, the requirement of constitutive transgene expression to inhibit hypertrophic differentiation limits this approach of being translated to the clinic. It can be concluded that the quality of the derived chondrocytes highly depends on the characteristics of the reprogramming method and that this is important to keep in mind during the experimental set-up. Further research into both reprogramming approaches for clinical cartilage repair has to include proper control groups and epigenetic profiling to optimize the techniques and eventually derive functionally stable articular chondrocytes.

PMID: 28144824
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان