هدف از این مطالعه ارزیابی عفونت ویروس هپاتیت B (HBV) و تاثیر آن بر بقاء  و نیز ارائه یک مرجع بالینی برای نظارت و درمان HBV در طی و بعد از پیوند اتولوگ سلول های بنیادی خونساز (ASCT) در بیماران مبتلا به میلوما چندگانه (MM) است. در این مطالعه یک بررسی گذشته نگربرای عفونت HBV در 70 بیمار مبتلا به MM که درمان متوالی bortezomib و پیوند اتولوگ سلول های بنیادی خونساز را از ژوئن سال 2006 تا فوریه 2012 دریافت کرده بودند، انجام شد. در میان 70 بیمار مورد مطالعه ، 11 نفر (15.7٪) برای آنتی ژن سطحی هپاتیت B مثبت (+ HBsAg) و 23 مورد (33.3٪) برای آنتی بادی هسته ای هپاتیت B مثبت (+ HBcAb) بودند. هشت مورد نیز HBsAg ، آنتی بادی هپاتیت B e (HBeAb)، و HBcAb مثبت بوده در حالی که یک مورد HBsAg، آنتی ژن هپاتیت B e (HBeAg)، و HBcAb مثبت بودند. میانگین پیگیری برای گروه    HBsAg مثبت وگروه HBsAg منفی (- HBsAg) به ترتیب 27.0 (7.6-85.2) ماه و 28.7 (7.1-111.0) ماه بود. نرخ بقای کلی 1 ساله، 2 ساله، و 3 ساله درگروه HBsAg مثبت به ترتیب     90.9٪، 80.8٪، و 34.6٪ و متوسط ​​زمان بقاء 31.2 ماه (24.8-37.6، CI ٪95) بود. میزان بقای کلی بعد از 1 سال، 2 سال، و 3 سال در گروه HBsAg منفی نیز به ترتیب ٪98.2، ٪94 و 84.6٪ درصد بود، اما متوسط ​​زمان بقا هنوزبه دست نیامده است. تفاوت در میزان بقای کلی بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (0.008= p). با استفاده از آنالیز رگرسیون کاکس، ما متوجه شدیم که مثبت بودن HBsAg یک فاکتور پیش آگهی بیماری است، که به طور مستقل می تواند بر میزان بقای کلی پیوند اتولوگ سلول های بنیادی خونسازاثر گذارد. در نتیجه، وضعیت +HBsAg  یک عامل خطر مستقل برای بیماران مبتلا به میلوما چندگانه  تحت پیوند اتولوگ سلول های بنیادی خونسازمی باشد. استفاده از درمان استاندارد ضد ویروسی ممکن است بر این عامل خطرغلبه کند.

Tumour Biol. 2013 Feb 23.

Hepatitis B virus infection status is an independent risk factor for multiple myeloma patients after autologous hematopoietic stem cell transplantation.

Li J, Liu J, Huang B, Zheng D, Chen M, Zhou Z, Xu D, Zou W.

Source

Department of Hematology, The First Affiliated Hospital of Sun Yat-Sen University, Guangzhou, 510080, China, lijuanzy@yeah.net.

Abstract

The purposes of this study were to evaluate the infection by hepatitis B virus (HBV) and its impact on survival and to provide a clinical reference for monitoring and treating HBV during and after autologous hematopoietic stem cell transplantation (ASCT) in patients with multiple myeloma (MM). A retrospective analysis of HBV infections was performed in 70 MM patients who received a sequential bortezomib-containing induction therapy and ASCT in our department from June 2006 to February 2012. Among the 70 patients in our study, 11 cases (15.7 %) were hepatitis B surface antigen positive (HBsAg+), and 23 cases (33.3 %) were hepatitis B core antibody positive (HBcAb+). Eight cases were HBsAg, hepatitis B e antibody (HBeAb), and HBcAb positive, while one case was HBsAg, hepatitis B e antigen (HBeAg), and HBcAb positive. The median follow-up times for the HBsAg+ group and the HBsAg-negative (HBsAg-) group were 27.0 (7.6-85.2) months and 28.7 (7.1-111.0) months, respectively. The 1-year, 2-year, and 3-year overall survival rates of the HBsAg+ group were 90.9, 80.8, and 34.6 %, respectively, and the median survival time was 31.2 months (95 % CI, 24.8-37.6). The 1-year, 2-year, and 3-year overall survival rates of the HBsAg- group were 98.2, 94, and 84.6 %, respectively, while the median survival time was not yet available. There was a statistically significant difference (p = 0.008) in the overall survival rate between the two groups. By Cox regression analysis, we found that the HBsAg+ status was a prognostic factor, which could independently influence the overall survival rate for ASCT. In conclusion, the HBsAg+ status is an independent risk factor for patients with MM receiving ASCT. The application of standard antiviral treatment might help to overcome this risk factor.

PMID: 23436046