آسیب DNA در سلول های بنیادی
تاریخ انتشار: چهارشنبه 20 اردیبهشت 1396
| امتیاز:
هم سلول های بنیادی جنینی و هم سلول های بنیادی بالغ به یک ظرفیت برتر برای مهار تجمع آسیب های ژنتیکی، ترمیم آن ها و پرهیز از انتقال آن ها به سلول های دختری مجهز هستند که می توانند به طور ویژه ای برای تمام موجود تعیین کننده باشد. سلول های بنیادی پرتوان القا شدنی میز یک پاسخ آسیب DNA افزایش یافته ای را نشان می دهند اما ثبات ژنوم آن ها نیز اغلب با تاریخچه موتاسیونی جمعیت سلولی مبدا مرتبط است که برای کاربردهای بالینی مشکل ایجاد می کند. سلول های بنیادی سرطانی به آسیب DNA مقاوم هستند و معمولا دچار پیری یا مرگ سلولی تنظیم شده به دنبال تجمع آسیب های ژنتیکی نمی شوند. چنین مقاومتی موجب دریفت ژنتیکی در تومورهای در حال شکل گرفتن و هم چنین کاهش حساسیت آن ها به شیمی درمانی و پرتو درمانی می شود. در این جا، ما کاربردهای پاتوفیزیولوژیک و درمانی مسیرهای مولکولی که از طریق آن ها سلول های بنیادی با آسیب DNA مقابله می کنند را بحث می کنیم.
Mol Cell. 2017 May 4;66(3):306-319. doi: 10.1016/j.molcel.2017.04.006.
DNA Damage in Stem Cells.
Vitale I1, Manic G2, De Maria R3, Kroemer G4, Galluzzi L5.
Abstract
Both embryonic and adult stem cells are endowed with a superior capacity to prevent the accumulation of genetic lesions, repair them, or avoid their propagation to daughter cells, which would be particularly detrimental to the whole organism. Inducible pluripotent stem cells also display a robust DNA damage response, but the stability of their genome is often conditioned by the mutational history of the cell population of origin, which constitutes an obstacle to clinical applications. Cancer stem cells are particularly tolerant to DNA damage and fail to undergo senescence or regulated cell death upon accumulation of genetic lesions. Such a resistance contributes to the genetic drift of evolving tumors as well as to their limited sensitivity to chemo- and radiotherapy. Here, we discuss the pathophysiological and therapeutic implications of the molecular pathways through which stem cells cope with DNA damage.
PMID: 28475867