پیوند سلول های بنیادی خون ساز اولیه با موکوپلی ساکاریدوزیس II: یک پیگیری هفت ساله
تاریخ انتشار: یکشنبه 11 تیر 1396
| امتیاز:
موکوپلی ساکاریدوزیس نوع دو(MPS II- سندرم هانتر) یک اختلال ذخیر لیزوزومی وابسته به X بدلیل نقص در آنزیم ایدوروناتاز 2 سولفاتاز(I2S) ایجاد می شود و منجر به تجمع گلیکوز آمینوگلیکان ها می شود و چندین اندام و سیستم را تحت تاثیر قرار می دهد. درمان های جایگزین آنزیمی قادر به عبور از سد خونی مغزی نیستند و نتایج محدودی را در اشکال عصبی بیماری بر جای می گذارد. گزینه درمانی دیگر برای MPS شدید، پیوند سلول های بنیادی خون ساز(HSCT) است که بهترین گزینه درمانی برای MPS نوع یک شدید است، زیرا می تواند زمانی که در مراحل اولیه بیماری استفاده شود، شناخت عصبی را حفظ کند. تاکنون، تنها تعداد اندکی از مطالعات نتایج طولانی مدت پیوند سلول های بنیادی خون ساز را در بیماران مبتلا به MPS II ارزیابی کرده است. ما یک پیگیری هفت ساله از یک پسر بچه که به صورت پری ناتال مبتلا به MPS II مبتلا بود و تاریخچه خانوادگی مثبتی از شکل شدید MPS داشت، را گزارش کرده ایم که در سن هفتاد روزگی برای پیوند سلول های بنیادی خون ساز با سلول های خون بند ناف ثبت نام کرده بود. 30 روز بعد از پیوند، کایمرایی با 79 درصد سلول اهدایی و هفت روز بعد 80 درصد مشاهده شد. فعالیت I2S سی روز بعد از پیوند در پلاسما پایین و در لوکمیاها طبیعی است و الگوی مشابهی نیز مشاهده شد. در سن هفت سالگی، نمودار رشد طبیعی است و او بسیار سالم است، هر چند نشانه های ملایمی از دیستوزیس مولتی پلکس و هم از دست رفتن شنوایی وجود دارد. ارزیابی عصبی فیزیولوژیک(Wechsler Intelligence Scale for Children - Fourth Edition - WISC-IV)، IQی 47 را نشان داد. برخلاف این IQ پایین اندازه گیری شده، بیماران نشانه هایی از بهبود در عملکرد شناختی، مهارت های زبانی و حرکتی را نشان دادند و کاملا به صورت عملکردی در آمدند. ما براین باوریم که پیوند سلول های بنیادی خون ساز یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به MPS II با فنوتیپ شدید است، به طوری که می تواند شناخت عصبی را حفظ کند و حتی تخریب عصبی را متوقف کرد و معیارهای انتخابی شدیدی را دنبال می کند.
Mol Genet Metab Rep. 2017 Jun 8;12:62-68. doi: 10.1016/j.ymgmr.2017.05.010. eCollection 2017 Sep.
Early hematopoietic stem cell transplantation in a patient with severe mucopolysaccharidosis II: A 7 years follow-up.
Barth AL1, de Magalhães TSPC1, Reis ABR1, de Oliveira ML2, Scalco FB2, Cavalcanti NC1, Silva DSE1, Torres DA1, Costa AAP1, Bonfim C3, Giugliani R4, Llerena JC Jr1, Horovitz DDG1.
Abstract
Mucopolysaccharidosis type II (MPS II - Hunter syndrome) is an X-linked lysosomal storage disorder caused by a deficiency in the enzyme iduronate-2 sulfatase (I2S), leading to the accumulation of the glycosaminoglycans, affecting multiple organs and systems. Enzyme replacement therapy does not cross the blood brain barrier, limiting results in neurological forms of the disease. Another option of treatment for severe MPS, hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) has become the treatment of choice for the severe form of MPS type I, since it can preserve neurocognition when performed early in the course of the disease. To date, only few studies have examined the long-term outcomes of HSCT in patients with MPS II. We describe the seven-year follow-up of a prenatally diagnosed MPS II boy with positive family history of severe MPS form, submitted to HSCT with umbilical cord blood cells at 70 days of age. Engraftment after 30 days revealed mixed chimerism with 79% donor cells; after 7 years engraftment remains at 80%. I2S activity 30 days post-transplant was low in plasma and normal in leukocytes and the same pattern is observed to date. At age 7 years growth charts are normal and he is very healthy, although mild signs of dysostosis multiplex are present, as well as hearing loss. The neuropsychological evaluation (Wechsler Intelligence Scale for Children - Fourth Edition - WISC-IV), disclosed an IQ of 47. Despite this low measured IQ, the patient continues to show improvements in cognitive, language and motor skills, being quite functional. We believe that HSCT is a therapeutic option for MPS II patients with the severe phenotype, as it could preserve neurocognition or even halt neurodegeneration, provided strict selection criteria are followed.
PMID: 28649514