مقایسه فعالیت پاراکرین سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف، پرده آمنیوتیک و بافت چربی انسانی
تاریخ انتشار: چهارشنبه 25 مرداد 1396
| امتیاز:
هدف:
این مطالعه برای بررسی فعالیت ترشحی و تعریف پتانسیل پاراکرین سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف انسانی، پرده آمنیوتیک صورت گرفت(به ترتیب، UC-MSCها و AM-MSCها).
روش ها:
سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی(n=6) از اکسپلنت های بافتی و با استفاده از روش چسبنده بعد از دو هفته انکوباسیون بدست آمدند. سلول های بنیادی مزانشیمی پرده آمنیوتیک(n=6) بوسیله هضم با تریپسین و کلاژناز بدست آمدند. فنوتیپ MSCها در آزمایشگاه با استفاده فلوسایتومتری، سنجش تمایزی و رنگ آمیز ویمنتین ثابت شد. محیط روی بعد از 48 ساعا کشت در شرایط بدون سروم جمع آوری شد و غلظت های مربوط به EGF، اینترلوکین های 6 و 10، TGF-α، TGF-β، VEGF-α و ماتریکس متالوپروتئینازهای 1،8 و 13 با استفاده از سنجش سیتوکین های مولتیپلکس محیط رویی سنجیده شد. داده با سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی مقایسه شد(AD-MSCs, n = 6).
نتایج:
هم UC-MSCها و هم AM-MSCها بوسیله فلوسایتومتری و پتانسیل تمایزی به استخوان، غضروف و بافت چربی به عنوان سلول بنیادی مزانشیمی تشخیص داده شدند. با استفاده از یک سنجش تشخیص سیتوکین متعدد ما ثابت کردیم که هم UC-MSCها و هم AM-MSCها ظرفیت ترشحی بالایی را نشان می دهند. با این حال، پروفایل ترجشی بین سلول های مشتق از منابع مختلف فرق می کرد. سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی به طور قابل توجهی تولید بالاتری از TGF-β و تولید کمتری از VEGF-α را در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشمی بافت چربی(P = 0.004) نشان دادند و سلول های بنیادی مزانشیمی پرده آمنیوتیک(P = 0.039) و سطح پایین تری از EGF را نشان دادند(P = 0005).سلول های بنیادی مزانشیمی پرده آمنیوتیک به طور قابل توجهی سطوح پایین تری از MMP-8 را در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف نشان دادند(P = 0.024)؛ با این حال، تفاوت معناداری در سطح سیتوکین های آزاد شده در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی وجود نداشت.
جمع بندی:
سلول های بنیادی مزانشیمی پرده آمنیوتیک تولید اینترلوکین مشابهی مانند سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی را نشان دادند؛ در حالی که سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف پروفایل بسیار متفاوتی داشتند که پتانسیل زیستی متنوع هر دو نوع سلول برای درمان های تعدیل کننده ایمنی و بازسازی کننده را نشان می دهد.
J Obstet Gynaecol Res. 2017 Jul 14. doi: 10.1111/jog.13432. [Epub ahead of print]
Comparison of the paracrine activity of mesenchymal stem cells derived from human umbilical cord, amniotic membrane and adipose tissue.
Dabrowski FA1, Burdzinska A2, Kulesza A2, Sladowska A3, Zolocinska A4, Gala K2, Paczek L2,5, Wielgos M1.
Abstract
AIM:
The study was conducted to investigate secretory activity and define the paracrine potential of mesenchymal stem cells from human umbilical cord and amniotic membrane (UC-MSCs and AM-MSCs, respectively).
METHODS:
UC-MSCs (n = 6) were obtained from tissue explants using an adherent method after two weeks of incubation. AM-MSCs (n = 6) were obtained by digestion with tripsin and collagenase. MSC phenotype was confirmed in vitro by performing flow cytometry, differentiation assays and vimentin staining. Supernatants were collected after 48 h culturing in serum-free conditions and the following concentrations were determined: epidermal growth factor (EGF), interleukin (IL)-6, IL-10, tumor necrosis factor-α, transforming growth factor-β (TGF-β), vascular endothelial growth factor-α (VEGF-α) and metalloproteinase (MMP) 1, 8 and 13, using multiplex supernatant cytokine assay. Data were compared with adipose tissue derived MSCs (AD-MSCs, n = 6).
RESULTS:
Both UC-MSC and AM-MSC populations were positively identified as MSCs by flow cytometry and differentiation potential into bone, cartilage and adipose tissue. Using a multiple cytokine detection assay, we proved that both UC-MSCs and AM-MSCs show high secretive capacity. However, the secretion profile differed between cells from various sources. UC-MSCs showed significantly higher production of TGF-β and lower production of VEGF-α, compared to AD-MSCs (P = 0.004) and AM-MSCs (P = 0.039) and lower levels of EGF (P = 0005). AM-MSCs showed significantly lower levels of MMP-8 than UC-MSCs (P = 0.024); however, there was no difference in levels of released cytokines compared to AD-MSCs.
CONCLUSION:
AM-MSCs show similar IL production as AD-MSCs, while UC-MSCs have a significantly different profile, which suggests diverse biological potential of both cell types for immunomodulative and regenerative therapy.
PMID: 28707770