بوپرنورفین ماکروفاژهای قطبی شدهM1 و M2 مشتق از خون بند ناف را به طور افتراقی تحت تاثیر قرار می دهد

تاریخ انتشار: دوشنبه 06 شهریور 1396 | امتیاز: Article Rating

به عنوان یک آگونیست نسبی گیرنده میکرو اپیوئیدی(μ-opioid) با نیمه عمر طویل، بوپرنورفین به طور گسترده ای برای تسکین سرطان مزمن و دردهای غیر بدخیم استفاده شده است. حفظ درد مزمن شامل التهاب است با این حال این که آیا بوپرنورفین ویژگی ضد التهابی نیز دارد، نامشخص است. ماکروفاژها، سلول های ایمنی که التهاب را شروع و حفظ می کنند، از خون بند ناف انسانی جداسازی شد و به ترتیب به ماکروفاژهای M1‌و M2 با اینترفرون گاما در حضور لیپوپلی ساکارید(LPS) و اینترلوکین 4 تقسیم شدند. تست های PCR کمی، الایزا، آنالیز وسترن بلات و chromatin immunoprecipitation  برای شناسایی ماکروفاژهای M1 و M2 صورت گرفت.1)بوپرنورفین نه تنها آپوپتوز، بقا و مورفولوژی های ماکروفاژها را تغییر داد بلکه عملکرد ارائه کننده آنتی ژن ماکروفاژها را نیز تغییر داد. 2) بوپرنورفین سطح mRNA و پروتئین چندین سیتوکین را در ماکروفاژهای M1 مهار کرد، و بیان Ym1 و Fizz1 را در ماکروفاژهای M2 تقویت کرد.3) بوپرنورفین مدولاسیون آبشارهای NF-κB و MAPK را بوسیله LPS در ماکروفاژهای M1 را تحت تاثیر قرار نداد. 4) بوپرنورفین بیان IRF5 را مهار کرد و متصل شدن DNA به IRF5 را کاهش داد. بوپرنورفین ممکن است مسیر IRF5 را کاهش دهد و فنوتیپ ماکروفاژهای M1 را مهار کند. این اثرات ممکن است در مزایای درمانی آن برای درد نوروپاتی مزمن مشارکت داشته باشد.

Eur Cytokine Netw. 2017 Jun 1;28(2):85-92. doi: 10.1684/ecn.2017.0392.

Buprenorphine differentially affects M1- and M2-polarized macrophages from human umbilical cord blood.

Sun J1, Guo W1, Du X1.

Abstract

As a partial μ-opioid receptor agonist with long half-life time, buprenorphine has been widely used to relieve chronic cancer and nonmalignant pain. The maintenance of chronic pain involves inflammation; however whether buprenorphine has anti-inflammation property remains unclear. Macrophages, the immune cells that initiate and maintain inflammation, were isolated from human umbilical cord blood, and were polarized into M1 or M2 macrophages with IFN-γ in the presence of lipopolysaccharide (LPS) or IL-4, respectively. Quantitative PCR, ELISA, Western blotting analysis, and chromatin immunoprecipitation assays were employed to characterize M1 and M2 macrophages. 1) Buprenorphine did not change not only the apoptosis, survival, and morphology of resting macrophages, but also the antigen-presenting function of macrophages. 2) Buprenorphine inhibited the levels of mRNA and protein of several cytokines in M1 macrophages, and enhanced the expression of Ym1 and Fizz1 in M2 macrophages. 3) Buprenorphine did not affect the modulation of NF-κB and MAPK cascades by LPS in M1 macrophages. 4) Buprenorphine inhibited the expression of IRF5 and reduced binding of DNA to IRF5. Buprenorphine may downregulate IRF5 pathway and limit M1 macrophage phenotype. These effects may contribute to its therapeutic benefit for chronic neuropathic pain.

PMID: 28840839
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
Skip Navigation Links.
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان