اثر تطابق پذیری HLA روی کارایی درمان های مبتنی بر سلول های استرومایی مزانشیمی آلوژن برای استئوآرتریت و بیماری دیسک تحلیل رونده
تاریخ انتشار: جمعه 24 شهریور 1396
| امتیاز:
پیشینه:
لزوم درمان های موثرتر برای بیماری های استخوانی غضروفی مزمن منجر به تکوین درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) که پیش سازهای طبیعی بافت اسکلتی عضلانی هستند، شده است. درمان های با MSCهای اتولوگ منجر به نتایج عالی شده است به نحوی که تقریبا 70 درصد در درد و ناتوانی مربوط به بیماری استئوآرتریت و دیسک تحلیل رونده بهبودی حاصل شد. استفاده از MSCهای آلوژن از لحاظ منطقی راحت تر است و می تواند مجموعه وسیع تری از بیماران را تحت پوشش قرار داد اما رد ایمنی بالقوه نیز باید در نظر گرفته شود.
روش ها:
ما نمونه های جمع آوری شده طی انجام دو مطالعه بالینی تصادفی با استفاده از MSCهای مغز استخوان آلوژن برای درمان استئوآرتریت(NCT01586312)و بیماری دیسک تحلیل رونده(NCT01860417) را مورد استفاده قرار دادیم. نمونه های سروم برای تعیین آنتی بادی های anti-HLA استفاده شد در حالی که یا نمونه های خون یا MSC برای HLA typing گیرنده ها و اهدا کننده ها(به ترتیب) استفاده می شوند. شاخص های Algofunctional به عنوان معرف تکامل بالینی استفاده شدند و ارتباط بین شمار عدم تطابق HLA اهدا کننده-میزبان و کارایی درمان تعیین شد.
نتایج:
پاسخ های ایمنی ضعیف و موقتی بود و واکنش پذیری طی سال اول از بین رفت. همیشه تطابق HLA اهدا کننده گیرنده کارایی را افزایش نمی دهد.
جمع بندی:
این عدم واکنش پذیری احتمالا ناشی از دو فاکتور است 1) کاهش پاسخ های ایمنی میزبان بوسیله MSCهای پیوند شده و 2) پوشش موثر این سلول ها درون حفره مفصلی یا دیسک های بین مهره ای. جالب این که تطابق HLAبهتر منجر به افزایش کارایی نمی شود. این مشاهدات، نمود پزشکی دارند و استفاده بالینی از سلول های آلوژن را حداقل در مورد تجویز یک تک دوز حمایت می کند کاربرد چندین دوز نیازمند تحقیقات بیشتر برای حذف حساسیت ممکن است.
Transplant Direct. 2017 Aug 17;3(9):e205. doi: 10.1097/TXD.0000000000000724. eCollection 2017 Sep.
Influence of HLA Matching on the Efficacy of Allogeneic Mesenchymal Stromal Cell Therapies for Osteoarthritis and Degenerative Disc Disease.
García-Sancho J1, Sánchez A1, Vega A2, Noriega DC2, Nocito M3.
Abstract
BACKGROUND:
The necessity for more effective therapies for chronic osteoarticular diseases has led to the development of treatments based on mesenchymal stem cells (MSCs), the natural precursors of musculoskeletal tissue. Treatments with autologous MSCs yielded excellent results, with nearly 70% improvement of pain and disability in osteoarthritis and degenerative disc disease. Using allogeneic MSCs is logistically more convenient and would widen the pool of eligible patients, but potential immune rejection should be considered. In this context, MSCs are purportedly immune evasive and better tolerated than other cell types.
METHODS:
We used samples collected during the performance of 2 randomized clinical trials using allogeneic bone marrow MSCs for treatment of osteoarthritis (NCT01586312) and degenerative disc disease (NCT01860417). Serum samples were used to determine anti-HLA antibodies, whereas either blood or MSC samples were used for HLA typing of recipients and donors, respectively. Algofunctional indexes were used as indicators of clinical evolution, and the correlation between the number of donor-host HLA mismatches and the efficacy of treatment was determined.
RESULTS:
Immune response was weak and transient, with reactivity decaying during the first year. Consistently, better donor-recipient HLA matching did not enhance efficacy.
CONCLUSIONS:
This lack of reactivity is presumably due to the cooperation of 2 factors, (1) downregulation of the host immune responses by the transplanted MSCs and (2) effective insulation of these cells inside the articular cavity or the intervertebral disc, respectively. Interestingly, better HLA matching did not enhance efficacy. These observations have medical relevance as they support the clinical use of allogeneic cells, at least as a single-dose administration. Multiple-dose applications will require further research to exclude possible sensitization.
PMID: 28894792