توانایی سلول های بنیادی پرتوان در خودنوسازی و تمایز به تمامی انواع سلول های سوماتیکی، آینده پرامیدی را در طب ترمیمی و سلامت انسان متصور ساخته است. هرچند، پیش از کاربردهای بالینی، تحقیقات بالینی بسیاری لازم هستند تا از کارآمدی، عملکرد درمانی و عدم تومورزایی سلول های حاصل از آنها، پایداری و عدم بازگشت تمایز در آن ها و عدم تحریک پاسخ های ایمنی که بقای آن ها در بدن موجود زنده را به مخاطره می اندازد، اطمینان حاصل گردد. به این منظور، درک عمیقی از بیولوژی آن ها، ژنتیک و آرایش اپی ژنتیکی و ذخیره آنتی ژنی آن ها برای پیش بینی ایمنی زا بودن آن ها و توسعه راهکارهای موردنیاز برای تضمین پیوندهای بلند مدت موفقیت آمیز ضروری است. اخیراً، این انتظار که سلول های سوماتیکی دوباره برنامه ریزی شده می­توانند به عنوان روش سلول درمانی اتولوگ در روش درمانی مختص بیمار به کار روند، زیر سؤال رفته است. سلول های بنیادی پرتوان القایی، چندین ناهنجاری ژنتیکی و اپی ژنتیکی را نشان می دهند که می توانند تومورزایی و ایمنی زایی را در بدن موجود زنده القا کنند. درک تداوم و اثرات این ناهنجاری ها در مشتقات سلول های بنیادی پرتوان القایی ضروری است تا پزشکان بتوانند سرانجام پیوند انجام شده را پیش بینی کرده و معیارهای لازم برای جلوگیری از پس زدگی سیستم ایمنی را تأمین نمایند. با انجام آزمایشات بالینی روش های درمان با سلول های بنیادی پرتوان، اهمیت درک موانع ایمنولوژی و اندیشیدن تدابیر ایمن و راهکارهای موثر برای گذر از آن موانع بیشتر روشن می گردد. در این رویکرد برای غلبه بر موانع ایمنولوژی موجود در مسیر سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی می توان از دانش مورد تأیید حاصل از چندین دهه تحقیق بر روی پیوند سلول های بنیادی هماتوپوئیتیکی بهره برد.

Immunogenicity of pluripotent stem cells and their derivatives.

Source

Stanford University School of Medicine, Lorry Lokey Stem Cell Research Bldg, 265 Campus Dr, Room G1120B, Stanford, CA 94305-5454. joewu@stanford.edu.

Abstract

The ability of pluripotent stem cells to self-renew and differentiate into all somatic cell types brings great prospects to regenerative medicine and human health. However, before clinical applications, much translational research is necessary to ensure that their therapeutic progenies are functional and nontumorigenic, that they are stable and do not dedifferentiate, and that they do not elicit immune responses that could threaten their survival in vivo. For this, an in-depth understanding of their biology, genetic, and epigenetic make-up and of their antigenic repertoire is critical for predicting their immunogenicity and for developing strategies needed to assure successful long-term engraftment. Recently, the expectation that reprogrammed somatic cells would provide an autologous cell therapy for personalized medicine has been questioned. Induced pluripotent stem cells display several genetic and epigenetic abnormalities that could promote tumorigenicity and immunogenicity in vivo. Understanding the persistence and effects of these abnormalities in induced pluripotent stem cell derivatives is critical to allow clinicians to predict graft fate after transplantation, and to take requisite measures to prevent immune rejection. With clinical trials of pluripotent stem cell therapy on the horizon, the importance of understanding immunologic barriers and devising safe, effective strategies to bypass them is further underscored. This approach to overcome immunologic barriers to stem cell therapy can take advantage of the validated knowledge acquired from decades of hematopoietic stem cell transplantation.

PMID:23371903