تعدیل ایمنی بوسیله سلول های بنیادی پالپ دندانی آپوپتوتیک در in vivo
تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 17 بهمن 1396
| امتیاز:
سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) به عنوان یک ایمنی درمانی سلولی امیدوار قابل ملاحظه ای را در درمان شماری از اختلالات اتوایمن و التهابی نشان می دهند. با این حال، مکانیسم های فیزیولوژیک و درمانی دقیقی که به موجب آن ها سلول های بنیادی مزانشیمی تعدیل ایمنی را میانجی می کنند، مشخص نیست. سلول های بنیادی پالپ دندانی، یک منبع به سهولت در دسترس از سلول های بنیادی مزانشیمی هستند که گزارش شده است تعدیل ایمنی مشابهی با سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان در آزمایشگاه نشان می دهند. برای تست پتانسیل آن ها در شرایط in vivo، ما یک مدل موشی انسانی شده مناسب برای بالین از GvHDرا استفاده کردیم که در آن تنها سلول های T انسانی پیوند شده بودند. در این مدل، ما هیچ اثری را روی تکثیر سلول های T، فنوتیپ سلول های T یا پیشرفت بیماری مشاهده نکردیم. برای تعیین این که آیا فقدان کارایی مربوط به نارسایی پیوند یا ثبات سلول هاست، ما از ردیابی سلولی رادیواکتیو وابسته به زنده مانی استفاده کردیم و نشان دادیم که هیچ سلولی 24 ساعت بعد از تزریق قابل تشخیص نبود.با توجه به عدم موفقیت واضح سلول های بنیادی مزانشیمی برای بقا به دنبال تزریق درون سیاهرگی، ما فرض کردیم که آپوپتوز آن ها ممکن است برای اثرات درمانی به طور گسترده گزارش شده آن ها در مدل های آزمایشگاهی in vivo حساب شده باشد. برای نشان دادن این فرضیه، ما یک مدل به خوبی اثبات شده از التهاب مجاری هوایی آلرژیک را برای مقایسه کارایی سلول های بنیادی مزانشیمی زنده و آپوپتوتیک در یک مدل سازگار از نظر ایمنی به کار بردیم. در این مدل، هم سلول های بنیادی مزانشیمی پالپ دندانی زنده و هم مرده، یک واکنش سرکوب کننده ایمنی فزاینده را نشان دادند که به طور قابل توجهی بیشتر از سلول های آپوپتوتیک بود. ما نشان دادیم که مکانیسم تعدیل ایمنی به دنبال به کار بردن سیستمیک سلول های بنیادی مزانشیمی نتیجه گیر افتادن سلولی و آپوپتوزی است که در ریه ها اتفاق می افتد.
Immunotherapy. 2018 Mar;10(3):201-211. doi: 10.2217/imt-2017-0117.
Immune modulation by apoptotic dental pulp stem cells in vivo.
Laing AG1,2, Riffo-Vasquez Y3, Sharif-Paghaleh E1, Lombardi G1, Sharpe PT1,2.
Abstract
Mesenchymal stem cells (MSCs) show considerable promise as a cellular immunotherapy for the treatment of a number of autoimmune and inflammatory disorders. However, the precise physiologically and therapeutically relevant mechanism(s) by which MSCs mediate immune modulation remains elusive. Dental pulp stem cells are a readily available source of MSCs that have been reported to show similar immune modulation in vitro as bone marrow MSCs. To test their potential in vivo, we used a clinically relevant humanized mouse model of GvHD in which only human T cells engraft. In this model, we found no effects on either T-cell proliferation, T-cell phenotype or disease progression. To determine if this lack of efficacy was related to a failure of engraftment or persistence of the cells, we used viability dependent radioactive cell tracking and showed that no cells were detectable after 24-h postinjection. Given the apparent failure of MSC to survive following intravenous injection, we hypothesized that their apoptosis may account for the widely reported therapeutic effect in numerous experimental models in vivo. To address this, we employed a well-established model of allergic airway inflammation to compare the efficacy of live and apoptotic MSCs in a fully immunocompetent model. In this model, both live and apoptotic dental pulp MSCs induced a robust immune suppressive reaction that was substantially greater with apoptotic cells. We propose that the mechanism of immune modulation following systemic application of MSCs is a result of cell entrapment and apoptosis occurring in the lungs.
PMID: 29370720