آیا زمان بندی پیوند سلول های بنیادی عصبی بعد از آسیب طناب نخاعی در مدل جانوری روی نتایج تاثیر می گذارد؟
تاریخ انتشار: جمعه 20 بهمن 1396
| امتیاز:
پیشینه:
ما پیش از گزارش کرده ایم که ریکاوری عملکردی رت های آسیب نخاعی شده، می تواند بعد از پیوند حاد سلول های بنیادی عصبی در ناحیه دیستال(دورتر) جایگاه آسیب رخ دهد. در این جا هدف بررسی اثر زمان بندی استفاده از سلول های بنیادی عصبی انسانی(hNSC) در ناحیه ای دیستال جایگاه آسیب نخاعی روی نتایج عملکردی در مدل های جانوری بود.
روش ها:
36 رت ماده نژاد لانگ-اوانس به سه گروه آزمایشی و سه گروه کنترل تقسیم شدند و در هر گروه سه جانور وجود داشت. سطح مهره سینه دهم آن ها(T10) تحت لامینوسکوپی خلفی قرار گرفت و یک فشردگی متوسط طناب نخاعی روی آن ها ایجاد شد. جانوران یا مورد تزریق اینتراتکال سلول های بنیادی عصبی انسانی قرار گرفتند یا محیط کنترلی را از طریق لامینکتومی دیستال جداگانه دریافت کردند( یک هفته یا چهار هفته بعد از القا آسیب نخاعی). ارزیابی ها به صورت blind صورت گرفت(عدم اطلاع از این کدام نمونه مربوط به کدام گروه است). ارزیابی عملکردی بلافاصله بعد از آسیب و هم چنین به صورت هفتگی بوسیله آزمون نمره دهی میزان حرکت BBB انجام گرفت.
نتایج:
یک بهبود عملکرد از نظر آماری قابل توجه در هر سه گروه زمانی در مقایسه با کنترل آن ها مشاهده شد. اگر چه تفاوت معناداری در نمره نهایی BBB در گروه های مورد مقایسه که سلول های بنیادی عصبی انسانی را دریافت کردند وجود نداشت، گروهی که بیشترین بهبودی را از زمان تزریق سلولی ایجاد کرد، گروه تحت حاد(+10.3) بود و به طور قابل توجهی از گروه مزمن بالاتر بود(+5.1, P=0.02).
جمع بندی:
پیوند اینتراتکال دیستال سلول های بنیادی عصبی انسانی به آسیب نخاعی فشرده شده رتی ، زمانی که در فازهای حاد، تحت حاد و مزمن آسیب نخاعی تزریق شد منجر به ریکاوری عملکردی طناب نخاعی شد، اگرچه بیشترین دستاورد در گروه زمانی تحت حاد بدست آمد.
J Spine Surg. 2017 Dec;3(4):567-571. doi: 10.21037/jss.2017.10.06.
Does timing of transplantation of neural stem cells following spinal cord injury affect outcomes in an animal model?
Cheng I1, Park DY2, Mayle RE3, Githens M4, Smith RL1, Park HY5, Hu SS6, Alamin TF6, Wood KB6, Kharazi AI7.
Abstract
Background:
We previously reported that functional recovery of rats with spinal cord contusions can occur after acute transplantation of neural stem cells distal to the site of injury. To investigate the effects of timing of administration of human neural stem cell (hNSC) distal to the site of spinal cord injury on functional outcomes in an animal model.
Methods:
Thirty-six adult female Long-Evans hooded rats were randomized into three experimental and three control groups with six animals in each group. The T10 level was exposed via posterior laminectomy, and a moderate spinal cord contusion was induced by the Multicenter Animal Spinal Cord Injury Study Impactor (MASCIS, W.M. Keck Center for Collaborative Neuroscience, Piscataway, NJ, USA). The animals received either an intrathecal injection of hNSCs or control media through a separate distal laminotomy immediately, one week or four weeks after the induced spinal cord injury. Observers were blinded to the interventions. Functional assessment was measured immediately after injury and weekly using the Basso, Beattie, Bresnahan (BBB) locomotor rating score.
Results:
A statistically significant functional improvement was seen in all three time groups when compared to their controls (acute, mean 9.2 vs. 4.5, P=0.016; subacute, mean 11.1 vs. 6.8, P=0.042; chronic, mean 11.3 vs. 5.8, P=0.035). Although there was no significant difference in the final BBB scores comparing the groups that received hNSCs, the group which achieved the greatest improvement from the time of cell injection was the subacute group (+10.3) and was significantly greater than the chronic group (+5.1, P=0.02).
Conclusions:
The distal intrathecal transplantation of hNSCs into the contused spinal cord of a rat led to significant functional recovery of the spinal cord when injected in the acute, subacute and chronic phases of spinal cord injury (SCI), although the greatest gains appeared to be in the subacute timing group.