تنوع اهدا کننده بین سلول های استرومایی مزانشیمی پیش فعال شده ضد التهابی
تاریخ انتشار: شنبه 22 اردیبهشت 1397
| امتیاز:
سلول های استرومایی مزانشیمی درمانی، تاحدی به دلیل ویژگی های تعدیل کنندگی ایمنی شان که بوسیله ترشح پاراکرین فاکتورهایی از جمله پروستاگلاندین E2 یا PGE2 حاصل می شود، جذاب هستند. برخلاف داده های پیش درمانگاهی امیدوار کننده، نشان دادن کارایی بالینی این سلول ها مشکل است. مطالعات فعلی برای ایجاد رویکردهایی انجام شده اند که عملکردهای مطلوب را در سلول های بنیادی مزانشیمی خام پیش القا کنند و تنوع اهدا کننده سلول های بنیادی مزانشیمی را ارزیابی کنند. سلول های بنیادی مزانشیمی از 6 اهدا کننده انسانی، با اینترلوکین 1 بتا(IL-1β) و در یک غلظت و مدت زمان شناسایی به صورت بهینه و یا بوسیله اینترفرون گاما (IFN-γ)به عنوان یک رقیب، پیش فعال شدند. ترشح پروستاگلاندین E2 آن ها بعد از پیش فعال شدن و قرار گرفتن ثانویه در معرض مولکول های پیش التهابی اندازه گیری شد. تعدیل ترشح TNF-α از ماکروفاژهای پیش التهابی M1 بوسیله هم کشتی با سلول های بنیادی مزانشیمی پیش فعال شده نیز اندازه گیری شد. نتایج ما نشان داد که پیش فعال سازی سلول های بنیادی مزانشیمی با اینترلوکین 1 بتا، منجر به تنظیم افزایش یافته ترشج پروستاگلاندین E2 می شود. پیش فعال سازی با اینترلوکین 1 بتا یا اینترفرون گاما در مقایسه با عدم پیش فعال سازی منجر به حساسیت بالا به القا بوسیله محرک ثانویه می شود. در حالی که پیش فعال سازی با اینترلوکین 1 بتا، کاهش ترشح TNF-α ماکروفاژی بواسطه سلول های بنیادی مزانشیمی را کاهش می دهد، پیش فعال سازی با اینترفرون گاما منجر به افزایش ترشح TNF-α می شود. تنوع اهدا کننده در ترشح و تنظیم افزایشی پروستاگلاندین E2 و سطح تعدیل ماکروفاژی بهبود یافته و مختل شده قابل توجه بود.
Technology (Singap World Sci). 2016 Sep;4(3):201-215. doi: 10.1142/S2339547816500084.
Donor variability among anti-inflammatory pre-activated mesenchymal stromal cells.
Gray A1, Schloss RS1, Yarmush M1,2.
Abstract
Therapeutic mesenchymal stromal cells (MSCs) are attractive in part due to their immunomodulatory properties, achieved by their paracrine secretion of factors including prostaglandin E2 (PGE2). Despite promising pre-clinical data, demonstrating clinical efficacy has proven difficult. The current studies were designed to develop approaches to pre-induce desired functions from naïve MSCs and examine MSC donor variability, two factors contributing to this disconnect. MSCs from six human donors were pre-activated with interleukin 1 beta (IL-1β) at a concentration and duration identified as optimal or interferon gamma (IFN-γ) as a comparator. Their secretion of PGE2 after pre-activation and secondary exposure to pro-inflammatory molecules was measured. Modulation of tumor necrosis factor alpha (TNF-α) secretion from M1 pro-inflammatory macrophages by co-cultured pre-activated MSCs was also measured. Our results indicated that pre-activation of MSCs with IL-1β resulted in upregulated PGE2 secretion post exposure. Pre-activation with IL-1β or IFN-γ resulted in higher sensitivity to induction by secondary stimuli compared to no pre-activation. While IL-1β pre-activation led to enhanced MSC-mediated attenuation of macrophage TNF-α secretion, IFN-γ pre-activation resulted in enhanced TNF-α secretion. Donor variability was noted in PGE2 secretion and upregulation and the level of improved or impaired macrophage modulation.
PMID: 29732384