زیست ماده ای جدید از نانوفیبرها با ریزجلبک اسپیرولینا به عنوان داربست برای کشت سلول های بنیادی و استفاده در مهندسی بافت
تاریخ انتشار: دوشنبه 11 تیر 1397
| امتیاز:
ارتباط سلول های بنیادی(SCs) با زیست مواد، امیدواری هایی را در زمینه طب بازساختی و درمان آسیب های بافتی و اندام ها ایجاد کرده است. سلول های بنیادی در داربست های ساخته شده بوسیله تکنیک الکتروریسی و با استفاده از پلی دی، ال لاکتیک اسید(PDLLA) همراه با ریز جلبک اسپیرولینا(PDLLA/Sp) یا بدون این ریز جلبک، کشت شدند. این داربست ها دارای اجزای زیست فعال مورد نیاز برای مهندسی بافت(TE) هستند. آنالیزهای فیزیکی شیمیایی مانند ارزیابی های ریختی، قطر فیبرها، زیست تخریب پذیری، حلالیت، زبری، زاویه تماس با آب و ... صورت گرفت. چسبندگی، تکثیر و سمیت سلولی داربست برای سلول های بنیادی نیز ارزیابی شد. نانوفیبرها بدون بید(دانه) و با مشخصه هایی شبیه ماتریکس خارج سلولی طبیعی(ECM) از نظر ویژگی های مکانیکی و توپوگرافی بدست آمد. در تست های زیستی، مشخص شد که سلول های بنیادی در قالب های PDLLA/Sp در مقایسه با داربست های PDLLAبه تنهایی بیشتر چسبیده و زنده مانی بیشتری داشتند. داربست ها برای سلول های بنیادی غیر سمی بودند. می توان نتیجه گرفت که داربست های تولید شده در این کار ویژگی های لازم برای معرفی به عنوان یک زیست ماده مناسب برای استفاده در مهندسی بافت را دارا هستند.
J Biomed Nanotechnol. 2013 Apr;9(4):710-8.
A new biomaterial of nanofibers with the microalga Spirulina as scaffolds to cultivate with stem cells for use in tissue engineering.
Steffens D1, Lersch M, Rosa A, Scher C, Crestani T, Morais MG, Costa JA, Pranke P.
Abstract
The association of stem cells (SCs) with biomaterials promises to be the protagonist for future regenerative medicine in the treatment of tissue and organ lesions. Stem cells were cultivated in scaffolds constructed by the electrospinning technique, using poly-D,L-lactic acid (PDLLA) associated or not with Spirulina biomass (PDLLA/Sp), which has bioactive components of interest for tissue engineering (TE). Physicochemical analyses were performed, such as morphology, fiber diameter, degradability, residual solvent, roughness, contact angle with water, among others. SCs adhesion, proliferation and scaffold cytotoxicity were also evaluated. Nanofibers without beads and with characteristics similar to the natural extracellular matrix (ECM) in terms of mechanical and topographical properties were obtained. In biological tests it was found that SCs adhered more and had greater viability in the PDLLA/Sp molds, when compared with the PDLLA scaffolds. The scaffolds were shown to be atoxic for the SCs. It can be concluded that the scaffolds developed in this work have the characteristics to be a new biomaterial suitable for use in TE.
PMID: 23621033