سرکوب سلول های T بوسیله سلول های پیش ساز مزانشیمی و قلبی تا حدی از طریق وزیکول های خارج سلولی میانجی می شود
تاریخ انتشار: دوشنبه 25 تیر 1397
| امتیاز:
بازآرایی نابجا بعد از انفارکته میوکاردی(MI) قویا تحت تاثیر سلول های T قرار دارد. سلول درمانی بعد از انفارکته میوکاردی، با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) یا سلول های پیش ساز کاردیومیوسیتی(CMPC)، عملکرد قلبی را برخلاف احتباس سلولی کم و تمایز محدود، بهبود می بخشد. از آن جایی که سلول های بنیادی مزانشیمی فاکتورهای زیادی ترشح می کنند که تکثیر و عملکرد سلول های T را تحت تاثیر قرار می دهد، ما فرض کردیم که پاسخ ایمنی می تواند به عنوان هدفی برای سلول درمانی تحت تاثیر قرار گیرد. بنابراین، ما ویژگی های سرکوب کنندگی ایمنی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و سلول های پیش ساز کاردیومیوسیتی و وزیکول های خارج سلولی آن ها(EVs) را در هم کشتی با سلول های Tفعال شده مطالعه کردیم. تکثیر سلول های T بوسیله کربوکسی فلورسین سیوکسینیم ایدیل استر اندازه گیری شده در حضور سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و سلول های پیش ساز کاردیومیوسیتی به طور قابل توجهی کاهش یافت. پانل سیتوکین التهابی سلول های T در هم کشتی با استفاده از سنجش لومینکس اندازه گیری شد و تغییر داشت که با تنظیم کاهشی اینترفرون گاما و TNF-alpha همراه بود. اثر روی تکثیر هم در تماس مستقیم سلول ها و هم در سیستم های هم کشتی ترانس ول مشاهده شد. انتقال محیط شرطی سلول های Tغیر مربوط تکثیر این سلول ها را مهار کرد. وزیکول های خارج سلولی جداسازی شده از محیط شرطی سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و سلول های پیش ساز کاردیومیوسیتی تکثیر سلول های T را در یک روش وابسته به دوز مهار کرد. حضور سلول های پیش ساز تنظیم کاهشی و افزایشی چندین مسیر پیش از این گزارش نشده را در سلول های T القا کرد. در مجموع، هم سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و هم سلول های پیش ساز کاردیومیوسیتی دارای ظرفیت قوی سرکوب ایمنی در شرایط آزمایشگاهی هستند. این اثر بوسیله فاکتورهای پاراکرینی مانند وزیکول های خارج سلولی وساطت می شود. در کنار تکثیر، بسیاری از مسیرهای دیگری نیز بوسیله هر دوی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و سلول های پیش ساز کاردیومیوسیتی تحت تاثیر قرار می گیرند.
Heliyon. 2018 Jun 6;4(6):e00642. doi: 10.1016/j.heliyon.2018.e00642. eCollection 2018 Jun.
Suppression of T cells by mesenchymal and cardiac progenitor cells is partly mediated via extracellular vesicles.
van den Akker F1, Vrijsen KR1, Deddens JC1, Buikema JW1, Mokry M2, van Laake LW1, Doevendans PA1,3, Sluijter JPG1,3,4.
Abstract
Adverse remodeling after myocardial infarction (MI) is strongly influenced by T cells. Stem cell therapy after MI, using mesenchymal stem cells (MSC) or cardiomyocyte progenitor cells (CMPC), improved cardiac function, despite low cell retention and limited differentiation. As MSC secrete many factors affecting T cell proliferation and function, we hypothesized the immune response could be affected as one of the targets of stem cell therapy. Therefore, we studied the immunosuppressive properties of human BM-MSC and CMPC and their extracellular vesicles (EVs) in co-culture with activated T cells. Proliferation of T cells, measured by carboxyfluorescein succinimidyl ester dilution, was significantly reduced in the presence of BM-MSC and CMPC. The inflammatory cytokine panel of the T cells in co-culture, measured by Luminex assay, changed, with strong downregulation of IFN-gamma and TNF-alpha. The effect on proliferation was observed in both direct cell contact and transwell co-culture systems. Transfer of conditioned medium to unrelated T cells abrogated proliferation in these cells. EVs isolated from the conditioned medium of BM-MSC and CMPC prevented T cell proliferation in a dose-dependent fashion. Progenitor cells presence induces up- and downregulation of multiple previously unreported pathways in T cells. In conclusion, both BM-MSC and CMPC have a strong capacity for in vitro immunosuppression. This effect is mediated by paracrine factors, such as extracellular vesicles. Besides proliferation, many additional pathways are influenced by both BM-MSC and CMPC.
PMID: 30003150