درمان مبتنی بر خون بند ناف انسانی، ماده سفید مغزی را از قرار گرفتن سیستمیک در معرض LPS در گوسفند جنینی زودرس محافظت می کند
تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 17 مهر 1397
| امتیاز:
پیشینه:
نوزادانی که به صورت زودرس بدنیا می آیند، بدنبال قرار گرفتن در معرض التهاب رحمی/کوریوآمنیوتیت در معرض خطر بالای آسیب مغزی و نواقص عصبی طولانی مدت قرار دارند. در این مطالعه، ما کارایی سلول درمانی زودهنگام با استفاده از سلول های خون بند ناف را در مدل جانوری بزرگ آسیب و التهاب زودرس مغزی ارزیابی کردیم. ما فرض کردیم که بدنبال التهاب جنینی ساب کلینیکال، درمان با خون بند ناف اثرات محافظت کننده عصبی برای مغز زودرس دارد.
روش ها:
جنین های گوسفندی در 65/0 بارداری به صورت درون سیاهرگی و برای سه روز متوالی مورد تزریق لیپوپلی ساکارید() قرار گرفتند که 6 ساعت بعد از دوز آخر لیپوپلی ساکارید با 100 میلیون سلول تک هسته ای خون بند ناف انسانی تیمار شدند. کنترل ها به جای LPS و سلول، مورد تیمار با سالین قرار گرفتند. ده روز بعد از اولین دوز لیپوپلی ساکارید، مغز جنینی و مایع مغزی نخاعی برای آنالیز آسیب و التهاب ماده سفید زیر قشری و پیرامون بطنی جمع آوری شدند.
نتایج:
تجویز لیپوپلی ساکاردی اندازه تجمعات میکروگلیالی، فراخوانی نوتروفیل، آستروگلیوزیز و مرگ سلولی را در مقایسه با کنترل افزایش داد. لیپوپلی ساکاریدها تعداد اولیگودندروسیت های کل را کاهش داد و اولیگودندروسیت های میلینه کننده بالغ را کاهش داد. درمان با سلول های خون بند ناف مرگ سلولی و التهاب را کاهش داد و اولیگودندروسیت های کل و بالغ را در مقایسه با لیپوپلی ساکارید ریکاوری کرد.
جمع بندی:
تیمار با سلول های خون بند ناف بدنبال التهاب، آسیب زودرس ماده سفید مغزی را کاهش داد و احتمالا از طریق عملکردهای ضد التهابی میانجی کرد.
Dev Neurosci. 2018 Sep 4:1-13. doi: 10.1159/000490943. [Epub ahead of print]
Human Umbilical Cord Blood Therapy Protects Cerebral White Matter from Systemic LPS Exposure in Preterm Fetal Sheep.
Paton MCB1,2, Allison BJ1, Li J1, Fahey MC1,3, Sutherland AE1, Nitsos I1, Bischof RJ1, Dean JM4, Moss TJM1,2, Polglase GR1,2, Jenkin G1,2, McDonald CA1, Miller SL1,2.
Abstract
BACKGROUND:
Infants born preterm following exposure to in utero inflammation/chorioamnionitis are at high risk of brain injury and life-long neurological deficits. In this study, we assessed the efficacy of early intervention umbilical cord blood (UCB) cell therapy in a large animal model of preterm brain inflammation and injury. We hypothesised that UCB treatment would be neuroprotective for the preterm brain following subclinical fetal inflammation.
METHODS:
Chronically instrumented fetal sheep at 0.65 gestation were administered lipopolysaccharide (LPS, 150 ng, 055:B5) intravenously over 3 consecutive days, followed by 100 million human UCB mononuclear cells 6 h after the final LPS dose. Controls were administered saline instead of LPS and cells. Ten days after the first LPS dose, the fetal brain and cerebrospinal fluid were collected for analysis of subcortical and periventricular white matter injury and inflammation.
RESULTS:
LPS administration increased microglial aggregate size, neutrophil recruitment, astrogliosis and cell death compared with controls. LPS also reduced total oligodendrocyte count and decreased mature myelinating oligodendrocytes. UCB cell therapy attenuated cell death and inflammation, and recovered total and mature oligodendrocytes, compared with LPS.
CONCLUSIONS:
UCB cell treatment following inflammation reduces preterm white matter brain injury, likely mediated via anti-inflammatory actions.