به سوی تکنولوژی های ذخیره سازی زیستی(biobanking) برای سازه های جفتی چند سلولی طبیعی و زیست مهندسی شده

تاریخ انتشار: یکشنبه 13 آبان 1397 | امتیاز: Article Rating

کاربردهای بالینی انواع زیاد زیست مواد بوسیله نقص در تکنولوژی های ذخیره سازی با محدودیت روبرو است. رویکردهای آینده نگرانه که از ذخیره سازی دمای پایین استفاده می کنند، برای ساختارهای چند سلولی مانند بافت، اندام و سازه های زیست مهندسی شده با چالش روبرو هستند. جفت، به عنوان یک اندام موقتی یک ماده زیستی منحصربفرد و به طور گسترده در دسترس است که جزء امیدوار کننده ترین منابع سلول و بافت های متنوع برای استفاده بالینی و تحقیقاتی در طب بازساختی و مهندسی بافت به شمار می آید. هدف این مطالعه آنالیز مکانیسم هایی آسیب سرمایی در بافت های جفتی مختلف و سازه های زیست مهندسی شده و هم چنین برای حمایت زنده مانی بعد از ذخیره سازی در دمای پایین بود که نتایج آن می تواند در ایجاد تکنولوژی های موثر ذخیره سازی زیستی استفاده شود. این مطالعه نشان می دهد که اختصاصی بودن آسیب سرمایی به ساختار هدف مورد مطالعه، اتصالات بین سلولی و هم چنین برهمکنش های اجزای آن با عوامل حفاظت کننده انجمادی بستگی دارد. به طور جالب، جداسازی موثر سلول ها از همه بافت های مورد مطالعه بعد از ذوب کردن، میسر بود. در حالی که نتایج در مقایسه با نمونه های طبیعی فریز نشده پایین تر بود، فنوتیپ و سطح بیان ژن های پرتوانی بدون تاثیر بقای ماند. پیشرفت بیشتر در حذف فرایندهای ایجاد مجدد کریستال طی ذوب کردن، می تواند تکنولوژی های ذخیره سازی زیستی برای سازه ها و بافت های چند سلولی را به طور قابل توجهی بهبود ببخشد.

Biomaterials. 2018 Dec;185:39-50. doi: 10.1016/j.biomaterials.2018.08.060. Epub 2018 Sep 7.

Towards biobanking technologies for natural and bioengineered multicellular placental constructs.

Pogozhykh O1, Prokopyuk V2, Prokopyuk O2, Kuleshova L2, Goltsev A2, Figueiredo C3, Pogozhykh D4.

Abstract

Clinical application of a large variety of biomaterials is limited by the imperfections in storage technology. Perspective approaches utilizing low-temperature storage are especially challenging for multicellular structures, such as tissues, organs, and bioengineered constructs. Placenta, as a temporary organ, is a widely available unique biological material, being among the most promising sources of various cells and tissues for clinical and experimental use in regenerative medicine and tissue engineering. The aim of this study was to analyse the mechanisms of cryoinjuries in different placental tissues and bioengineered constructs as well as to support the viability after low temperature storage, which would contribute to development of efficient biobanking technologies. This study shows that specificity of cryodamage depends on the structure of the studied object, intercellular bonds, as well as interaction of its components with cryoprotective agents. Remarkably, it was possible to efficiently isolate cells after thawing from all of the studied tissues. While the outcome was lower in comparison to the native non-frozen samples, the phenotype and expression levels of pluripotency genes remained unaffected. Further progress in eliminating of recrystallization processes during thawing would significantly improve biobanking technologies for multicellular constructs and tissues.

PMID: 30218835
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان