سلول های بنیادی در درمان دیابت شیرین-فوکوس روی سلول های بنیادی مزانشیمی

تاریخ انتشار: چهارشنبه 16 آبان 1397 | امتیاز: Article Rating

دیابت شیرین نوع یک و نوع دو، تبدیل به یک اپیدمی جهانی شده اند که وقوع آن ها شدیدا در حال افزایش است. دیابت هایی که به طور ضعیف کنترل شده باشند با مشکلات شدید تهدید کننده حیات فرد همراه هستند. در کنار درمان های معمول با انسولین و داروهای ضد دیابتی خوراکی، پزشکان سعی در بهبود مراقبت از بیماران بوسیله سلول درمانی ها با استفاده از سلول های بنیادی جنینی(ESC)، سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSC) و سلول های بنیادی مزانشیمی بالغ(MSCs) نیز دارند. سلول های بنیادی جنینی پلاستیسیته یا انعطاف پذیری تقریبا نامحدودی را نشان می دهد که شامل تمایز به سلول های بتای تولید کننده انسولین است، اما استفاده از آن ها با نگرانی های اخلاقی همراه است یا این که همانند iPSCها خطر تومورزایی دارند. سلول های iPS ممکن است موتاسیون های سوماتیک بیشتری را به ارث ببرند و حافظه رونویسی سوماتیکی شان را بدنبال بازبرنامه ریزی ناقص حفظ کنند، اما اجازه تولید رده های سلولی خاص بیمار/بیماری را می دهند. سلول های بنیادی مزانشیمی با چنین مشکلاتی همراه نیستند اما قادر نیستند با موفقیت به سلول های بتا تمایز یابند. در عوض، مشخص شده است که سلول های بنیادی مزانشیمی و فنوتیپ پری سیتی آن ها در خارج از مغز استخوان  فاکتورهای تعدیل کننده ایمنی و بازسازی کننده بافتی بی شماری را تولید می کنند. بر همین اساس، اصطلاح "سلول های پیام رسان دارویی" برای تعریف مفهوم جدید یک "داروخانه" برای بافت های آسیب دیده پیشنهاد شده است و با تعریف سلول های بنیادی مزانشیمی مطابق است. این مطالعه مروری پیشینه زیستی و پتانسیل بالینی حاصل و محدودیت های سلول های بنیادی جنینی، iPSC و سلول های بنیادی مزانشیمی را ارائه می کند و وضعیت فعلی مفاهیم سلول درمانی و کارآزمایی ها را خلاصه سازی می کند.

Metabolism. 2018 Oct 17. pii: S0026-0495(18)30215-4. doi: 10.1016/j.metabol.2018.10.005. [Epub ahead of print]

Stem cells in the treatment of diabetes mellitus - focus on mesenchymal stem cells.

Päth G1, Perakakis N2, Mantzoros CS2, Seufert J3.

Abstract

Diabetes mellitus type 1 and type 2 have become a global epidemic with dramatically increasing incidences. Poorly controlled diabetes is associated with severe life-threatening complications. Beside traditional treatment with insulin and oral anti-diabetic drugs, clinicians try to improve patient's care by cell therapies using embryonic stem cells (ESC), induced pluripotent stem cells (iPSC) and adult mesenchymal stem cells (MSC). ESC display a virtually unlimited plasticity, including the differentiation into insulin producing β-cells, but they raise ethical concerns and bear, like iPSC, the risk of tumours. IPSC may further inherit somatic mutations and remaining somatic transcriptional memory upon incomplete re-programming, but allow the generation of patient/disease-specific cell lines. MSC avoid such issues but have not been successfully differentiated into β-cells. Instead, MSC and their pericyte phenotypes outside the bone marrow have been recognized to secrete numerous immunomodulatory and tissue regenerative factors. On this account, the term 'medicinal signaling cells' has been proposed to define the new conception of a 'drug store' for injured tissues and to stay with the MSC nomenclature. This review presents the biological background and the resulting clinical potential and limitations of ESC, iPSC and MSC, and summarizes the current status quo of cell therapeutic concepts and trials.

PMID: 30342065
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان