شواهدی برای طب شخصی: مکانیسم ها و انواع جدید جعبه سیاه
تاریخ انتشار: چهارشنبه 15 اسفند 1397
| امتیاز:
پزشکی شخصی(PM) به عنوان یک تغییر پارادایم پزشکی که سلامتی را بهبود خواهد بخشید و ناکارآمدی را کاهش می دهد، بحث شده است. به طور هم زمان، چالش های عملی، قانونی و اخلاقی را نیز افزایش داده است. در این مقاله، ما استراتژی های پزشکی شخصی را به منظور ایجاد ظرفیت هایی برای برطرف کردن این چالش ها ارزیابی می کنیم و روی استراتژی های اخیرا پیشنهاد شده برای تکوین مدل های مختص بیماران از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) فوکوس کرده اند تا از آن ها برای پیش بینی های درمانی فردی استفاده کنند. ما این استراتژی را با دو استراتژی پزشکی بازساختی طبقه بندی شده و مدل های ریاضی مقایسه می کنیم. با استنتاج از یک کار شناختی در فلسفه پزشکی، ما توضیح می دهیم که چرا این دو روش در حالی که قوی هستند، نه واقعا به صورت شخصی است و نه از نظر شناختی استراتژی جدیدی را ارائه می کند. هر دو آن ها از اشکال جعبه سیاه همبستگی هستند. در ادامه ما بحث می کنیم که مدل های iPSCs می توانند نوعی از این جعبه سیاه باشند. آنها به طور کامل بر دانش مکانیکی تکیه نمی کنند و از شواهد همبستگی به شیوه ای متفاوت از استراتژی های دیگر استفاده می کنند - راهی که پیش بینی های فردی را امکان پذیر می سازد. در بحث که مدل های iPSC روش جدیدی برای به دست آوردن شواهد برای عمل بالینی ارائه می دهند، ما یک تحلیل معرفتی ارائه می دهیم که می تواند به اطلاع رسانی در مورد چالش های عملی، نظارتی و اخلاقی در توسعه سیستم iPSC کمک کند.
Theor Med Bioeth. 2019 Feb 15. doi: 10.1007/s11017-019-09482-z. [Epub ahead of print]
Evidence for personalised medicine: mechanisms, correlation, and new kinds of black box.
Walker MJ1,2, Bourke J3,4, Hutchison K5,4.
Abstract
Personalised medicine (PM) has been discussed as a medical paradigm shift that will improve health while reducing inefficiency and waste. At the same time, it raises new practical, regulatory, and ethical challenges. In this paper, we examine PM strategies epistemologically in order to develop capacities to address these challenges, focusing on a recently proposed strategy for developing patient-specific models from induced pluripotent stem cells (iPSCs) so as to make individualised treatment predictions. We compare this strategy to two main PM strategies-stratified medicine and computational models. Drawing on epistemological work in the philosophy of medicine, we explain why these two methods, while powerful, are neither truly personalised nor, epistemologically speaking, novel strategies. Both are forms of correlational black box. We then argue that the iPSC models would count as a new kind of black box. They would not rely entirely on mechanistic knowledge, and they would utilise correlational evidence in a different way from other strategies-a way that would enable personalised predictions. In arguing that the iPSC models would present a novel method of gaining evidence for clinical practice, we provide an epistemic analysis that can help to inform the practical, regulatory, and ethical challenges of developing an iPSC system.
PMID: 30771062