کاربرد مستقیم و درون تنی سلول های بنیادی پرتوان القایی شدنی است و می تواند بی خطر باشد
تاریخ انتشار: شنبه 18 اسفند 1397
| امتیاز:
شواهد رو به افزایش نشان می دهد که این باور که کاربرد مستقیم و درون تنی سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) شدنی نیست، ممکن است درست نباشد. روش ها: تشکیل و شرنوشت تراتوما در 53 شرایط طبیعی و بیماری از جمله مغز، ریه، کبد، کلیه، جزایر پانکراسی، پوست، اندام حرکتی و شریان ها ارزیابی شد. نتایج: با استفاده از سنجش کلاسیک تولید تراتوما که نیازمند جمع شدن و محدود شدن این سلول ها است، همه iPSCهای میمونی، موشی و انسانی تست شده تراتوما تشکیل دادند ما سلول های مشتق از iPSC تراتوما تشکیل ندادند. سلول های iPS استفاده شده به صورت درون سیاهرگی یا موضعی با دوز کمتر از 2.5×108 سلول iPS/کیلوگرم و زمان مشاهده 18 ماه و بدون توجه به نوع بافت میزبان؛ اتولوگ بودن؛ سینرژیک بودن یا جانور میزبانی که سیستم ایمنی اش مختل شده باشد؛ حضور یا عدم حضور بیماری؛ نوع بیماری؛ روش القای iPSCs؛ تجاری بودن iPSC یا به طور خودبخود القا شدن آن؛ موشی بودن یا انسان بودن یا میمونی بودن آن، دفعات انتقال و جنسیت، تراتوما تشکیل ندادند. از طریق محدود شدن درون ماتری ژل(نه سوسپانس شدن درون PBS)، سلول های iPS سینرژیک به درون حفره صفاقی یا کپسول کلیوی منتقل شدند و تراتوما تشکیل دادند. سلول های iPS استفاده شده به صورت درون سیاهرگی با دوز کم 5 میلیون سلول/کیلوگرم ویژگی درمانی داشتند و برخی از iPSCها در اندام های آسیب دیده به سلول های سوماتیک تمایز یافتند. سلول های iPS منتشر شده به بافت آسیب دیده منتقل شدند و به طور قابل توجهی در اندام های آسیب دیده در مقایسه با اندام سالم بیشتر زنده ماندند. در جانورانی که مریض نبودند، سلول هایی که به صورت درون سیاهرگی استفاده شدند به سلول های با دوام ناخواسته تمایز یافتند و یا به عنوان یک سلول بنیادی خاموش زنده ماندند. در هم کشتی، محیط سلول های بنیادی و وضعیف غالب نوع سلول برای iPSCها و تشکیل توده های سلولی حیاتی بود. جمع بندی: تراتوما می تواند به آسانی و به طور کامل از طریق پراکنده کردن سلول اتفاق نیافتد. کاربرد مستقیم و درون تنی iPSC شدنی است و می تواند بی خطر باشد.
Theranostics. 2019 Jan 1;9(1):290-310. doi: 10.7150/thno.28671. eCollection 2019.
Direct in vivo application of induced pluripotent stem cells is feasible and can be safe.
Xiang M1, Lu M1, Quan J1, Xu M1, Meng D1, Cui A1, Li N1, Liu Y1, Lu P1, Kang X1, Wang X1, Sun N1, Zhao M1, Liang Q1, Le L1, Wang X1, Zhang J2, Chen S1.
Abstract
Increasing evidence suggests the consensus that direct in vivo application of induced pluripotent stem cells (iPSCs) is infeasible may not be true. Methods: Teratoma formation and fate were examined in 53 normal and disease conditions involving brain, lung, liver, kidney, islet, skin, hind limb, and arteries. Results: Using classic teratoma generation assays, which require iPSCs to be congregated and confined, all mouse, human, and individualized autologous monkey iPSCs tested formed teratoma, while iPSC-derived cells did not. Intravenously or topically-disseminated iPSCs did not form teratomas with doses up to 2.5×108 iPSCs/kg and observation times up to 18 months, regardless of host tissue type; autologous, syngeneic, or immune-deficient host animals; presence or absence of disease; disease type; iPSC induction method; commercial or self-induced iPSCs; mouse, human, or monkey iPSCs; frequency of delivery; and sex. Matrigel-confined, but not PBS-suspended, syngeneic iPSCs delivered into the peritoneal cavity or renal capsule formed teratomas. Intravenously administered iPSCs were therapeutic with a dose as low as 5×106/kg and some iPSCs differentiated into somatic cells in injured organs. Disseminated iPSCs trafficked into injured tissue and survived significantly longer in injured than uninjured organs. In disease-free animals, no intravenously administered cell differentiated into an unwanted long-lasting cell or survived as a quiescent stem cell. In coculture, the stem cell medium and dominant cell-type status were critical for iPSCs to form cell masses. Conclusion: Teratoma can be easily and completely avoided by disseminating the cells. Direct in vivo iPSC application is feasible and can be safe.
PMID: 30662568