تور (شبکه) نانوفیبری الکتروریسی شده با فاکتور رشد فیبروبلاستی و سلول های بنیادی برای ترمیم کف لگن

تاریخ انتشار: دوشنبه 26 فروردین 1398 | امتیاز: Article Rating

نتایج جراحی هایی که بعد از افتادگی لگن(POP) اتفاق می افتد نیازمند بهبودی است. ما رویکرد جدید مبتنی بر استراتژی های مهندسی بافت را نشان می دهیم. در شرایط درون تنی، پتانسیل بازسازی کننده تورها یا شبکه های الکتروریسی شده زیست تخریب پلی کاپرولاکتونی(PCL) مطالعه شد. شش تور PCL زیست تخریب پذیر مختلف در مدل نقص دیواره شکمی تمام ضخامت 84 رت ارزیابی شدند. رت ها به سه گروه تقسیم بندی شدند: 1) شبکه های PCL فیبری توخاکلی که دو دوز فاکتور رشد فیبروبلاست بازی(bFGF) را منتقل می کردند 2) تورهای PCL از فیبرهای تو پر با یا بدون bFGF 3) تورهای PCL فیبرهای توپر حامل فاکتور رشد بافت پیوندی(CTGF) و سلول های بنیادی مزانشیمی رتی(rMSCs). بعد از 8 و 24 هفته، ما ارزیابی های بافتی، آنالیزهای کمی محتوای پروتئینی و بیان ژن کلاژن نوع یک و سه و ارزیابی ویژگی های زیست مکانیکی تورها یا شبکه های اکسپلنت شده را انجام دادیم. مشکلات متعدد در همه گروه ها به جز تورهای PCL-CTGF حامل rMSC مشاهده شدند. تورهای PCL توخالی بعد از 24 هفته به طور کامل تخریب شدند که منجر به بیرون زدگی ناحیه تور شد، در حالی که شبکه های فیبر توپر دست نخورده باقی ماندند و دیواره ضعیف شکمی را از نظر بیومکانیکی تقویت کردند. شبکه PCL-CTGF توپر حامل rMSC ویژگی های زیست مکانیکی بهبود یافته ای را بعد از 8 و 24 هفته در مقایسه با فاسیای عضلانی نشان دادند. این تورها ویژگی های زیست مکانیکی و بیوشیمیایی را تقویت کردند و پتانسیل بالایی را برای ترکیب کردن مهندسی بافت با سلول های بنیادی به عنوان یک استراتژی درمانی جدید برای ترمیم افتادگی لگن ارائه کردند.

J Biomed Mater Res B Appl Biomater. 2019 Mar 19. doi: 10.1002/jbm.b.34364. [Epub ahead of print]

Electrospun nanofiber mesh with fibroblast growth factor and stem cells for pelvic floor repair.

Hansen SG1, Taskin MB2, Chen M3, Wogensen L4, Vinge Nygaard J3, Axelsen SM1.

Abstract

Surgical outcome following pelvic organ prolapse (POP) repair needs improvement. We suggest a new approach based on a tissue-engineering strategy. In vivo, the regenerative potential of an electrospun biodegradable polycaprolactone (PCL) mesh was studied. Six different biodegradable PCL meshes were evaluated in a full-thickness abdominal wall defect model in 84 rats. The rats were assigned into three groups: (1) hollow fiber PCL meshes delivering two dosages of basic fibroblast growth factor (bFGF), (2) solid fiber PCL meshes with and without bFGF, and (3) solid fiber PCL meshes delivering connective tissue growth factor (CTGF) and rat mesenchymal stem cells (rMSC). After 8 and 24 weeks, we performed a histological evaluation, quantitative analysis of protein content, and the gene expression of collagen-I and collagen-III, and an assessment of the biomechanical properties of the explanted meshes. Multiple complications were observed except from the solid PCL-CTGF mesh delivering rMSC. Hollow PCL meshes were completely degraded after 24 weeks resulting in herniation of the mesh area, whereas the solid fiber meshes were intact and provided biomechanical reinforcement to the weakened abdominal wall. The solid PCL-CTGF mesh delivering rMSC demonstrated improved biomechanical properties after 8 and 24 weeks compared to muscle fascia. These meshes enhanced biomechanical and biochemical properties, demonstrating a great potential of combining tissue engineering with stem cells as a new therapeutic strategy for POP repair.

PMID: 30888115
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
Skip Navigation Links.
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان