سلول های بنیادی مزانشیمی: سلول درمانی و پتانسیل بازسازی
تاریخ انتشار: چهارشنبه 19 تیر 1398
| امتیاز:
پیشرفت سریع در جداسازی سلول های پیش ساز متعدد(که به طور روتین سلول های استرومایی/بنیادی مزانشیمی(MSCs) نامیده می شوند) از بافت ها و اندام های انسانی مختلف موجب ایجاد انگیزه در زمینه سلول درمانی و طب بازساختی شده است. منابع به طور گسترده استفاده شده سلول های بنیادی مزانشیمی شامل مغز استخوان، چربی، عضله، خون محیطی، بند ناف، جفت، بافت جنینی و مایع آمنیوتیک است. طبق تعریف استاندارد سلول های بنیادی مزانشیمی، این سلول های کلونال به پلاستیک می چسبند، مارکرهای کلاستر تمایزی(CD) مانند CD73، CD90و CD105 را بیان می کنند و در شرایط آزمایشگاهی به رده های چربی، غضروف و استخوان تمایز می یابند. با این حال، گزارش شده است که سلول های بنیادی مزانشیمی از نظر پتانسیل شان و پتانسیل خودنوزایی متنوع هستند. به عنوان یک نتیجه، سلول های بنیادی مزانشیمی که برای کاربردهای بالینی شان استفاده می شوند، اغلب منجر به نتایج متفاوت و اغلب ضد و نقیض می شوند. فقدان روش های ویژگی یابی یکدست در شرایط درون تنی و برون تنی نیز در این سردرگمی دخیل است. بنابراین، نام سلول های بنیادی مزانشیمی نیز خود به طور فزاینده ای در سال های اخیر مورد سوال قرار گرفته است. از آن جایی که سلول های بنیادی مزانشیمی به طور سریعی تکثیر می شوند، نیاز فزاینده ای به درک منابع بالقوه و پتانسیل های خاص سلول های بنیادی مزانشیمی است. این مقابله ویژگی های سلول های بنیادی مزانشیمی مورد بحث قرار می دهد و مقایسه می کند و پیشنهاد می کند که تنوع در ویژگی های مجزای آن ها به منبع و روش جداسازی و هم چنین تغییرات اپی ژنتیکی طی نگهداری و رشد بستگی دارد. هم چنین ما فرصت های بالقوه و چالش های تحقیقات سلول های بنیادی مزانشیمی را با امید به تحریک استفاده از آن ها برای طب درمانی و بازسازی مورد بحث قرار می دهیم.
J Tissue Eng Regen Med. 2019 Jun 19. doi: 10.1002/term.2914. [Epub ahead of print]
Mesenchymal Stem Cells: Cell Therapy and Regeneration Potential.
Brown C1,2, McKee C1,2, Bakshi S1,2, Walker K1,2, Hakman E3, Halassy S3, Svinarich D3, Dodds R3, Govind CK1,2, Chaudhry GR1,2.
Abstract
Rapid advances in the isolation of multipotent progenitor cells, routinely called mesenchymal stromal/stem cells (MSCs), from various human tissues and organs have provided impetus to the field of cell therapy and regenerative medicine. The most widely studied sources of MSCs include bone marrow, adipose, muscle, peripheral blood, umbilical cord, placenta, fetal tissue and amniotic fluid. According to the standard definition of MSCs, these clonal cells adhere to plastic, express cluster of differentiation (CD) markers such as CD73, CD90, and CD105 markers, and can differentiate into adipogenic, chondrogenic, and osteogenic lineages in vitro. However, isolated MSCs have been reported to vary in their potency and self-renewal potential. As a result, the MSCs used for clinical applications often lead to variable or even conflicting results. The lack of uniform characterization methods both in vitro and in vivo also contribute to this confusion. Therefore, the name "MSCs" itself has been increasingly questioned lately. As the use of MSCs is expanding rapidly, there is an increasing need to understand the potential sources and specific potencies of MSCs. This review discusses and compares the characteristics of MSCs, and suggests that the variations in their distinctive features are dependent on the source and method of isolation as well as epigenetic changes during maintenance and growth. We also discuss the potential opportunities and challenges of MSC research with the hope to stimulate their use for therapeutic and regenerative medicine.
This article is protected by copyright. All rights reserved.
PMID: 31216380