مکانیسم های مقاومت دارویی توموری اکتسابی

تاریخ انتشار: ﺳﻪشنبه 12 شهریور 1398 | امتیاز: Article Rating

درمان سیستمیک اغلب منجر به کاهش اندازه تومور می شود اما به ندرت در ریشه کن کردن همه سلول های سرطان موفقیت آمیز است. تخلیه کردن دارو به بیرون، مقاومت سلول های بنیادی سرطانی(CSCs)، گذار اپی تلیالی-مزانشیمی(EMT) و تنظیم کاهشی آپوپتوز شایع ترین دلایل نارسایی یا شکست درمان است. فرار توموری از ترکیبات هدفمند اغلب شامل مکانیسم های با مسیر اختصاصی است که منجر به احیای آبشار پیام رسانی تحت تاثیر قرار گرفته می شود. بدست آوردن مقاومت دارویی بوسیله موتاسیون ها، تغییر در بیان ژن، پردازش جیگزین، مدیفیکاسیون های پروتئینی بعد از ترجمه و ... وساطت می شود. مقاوم شدن به دارو ممکن است لزوما شامل ظهور کلون های توموری جدید نباشد: چندین مطالعه نشان داده اند که حتی نئوپلاسم های ذاتا شیمیایی نیز قبلا یک جمعیت کوچک سلولی داشته اند که قادر به بقا در برابر فشار درمانی هستند و پیشرفت بیماری را تسهیل می کنند. استفاده از ترکیب داروهای سرطانی، درمان متوالی، درمان سازشی و فرسایش موضعی توده های بدخیم مقاوم به دارو ممکن است به طولانی شدن زمان عدم موفقیت درمان بیشتر کمک کند. مطالعات بسیار در مورد مکانیسم های مقاومت دارویی به استفاده از کشت های سلولی و مدل های جانوری تکیه دارند. تکوین رویکردهایی که اجازه مونیتور کردن موثر تکامل فنوتیپ های دارویی در مجموعه بالینی را می دهند، یک چالش محسوب می شود.

Biochim Biophys Acta Rev Cancer. 2019 Aug 20:188310. doi: 10.1016/j.bbcan.2019.188310. [Epub ahead of print]

Mechanisms of acquired tumor drug resistance.

Aleksakhina SN1, Kashyap A1, Imyanitov EN2.

Abstract

Systemic therapy often results in the reduction of tumor size but rarely succeeds in eradicating all cancer cells. Drug efflux, persistence of cancer stem cells (CSCs), epithelial-mesenchymal transition (EMT) and down-regulation of apoptosis are the most known general causes of therapy failure. Tumor escape from targeted compounds often involves pathway-specific mechanisms, which result in the restoration of the affected signaling cascade. The acquisition of drug resistance is mediated by mutations, changes in gene expression, alternative splicing, post-translational protein modifications, etc. Development of resistance to therapy may not necessary involve the emergence of new tumor clones: multiple studies demonstrate that even chemonaive neoplasms already have a small population of cells, which are capable of surviving therapeutic pressure and facilitating the disease progression. Use of combinations of cancer drugs, sequential therapy, adaptive therapy and topical ablation of drug-resistant malignant lumps may help to prolong the time to treatment failure. Many studies on mechanisms of drug resistance rely on the use of cell cultures and animal models. The development of approaches that allow efficient monitoring of the evolution of tumor phenotype in clinical setting presents a challenge.

 

PMID: 31442474
ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

آرشیو سالانه
آرشیو سالانه
نظرات خوانندگان
نظرات خوانندگان