آسیب حاد و آسیب مزمن کلیه مرتبط با پیوند سلول های بنیادی خونساز
تاریخ انتشار: دوشنبه 30 تیر 1399
| امتیاز:
پیوند سلولهای بنیادی خونساز برای بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان یک درمان نجات دهنده زندگی است ، همچنین برای بیمارانی که برخی از اختلالات خون ساز غیر خونی مانند آنمی آپلاستیک ، بیماری سلول داسی و برخی از نقص های ایمنی مادرزادی را دارند. آسیب کلیه که به طور مستقیم با پیوند سلول های بنیادی مرتبط است ، طیف گسترده ای از ناهنجاری های ساختاری و عملکردی را شامل می شود ، که ممکن است عروقی (فشار خون بالا ، میکروآنژیوپاتی ترومبوتیکی) ، گلومرولی (آلبومینوری ، گلومرولوپاتی نفروتیک) و یا توبولول بینابینی باشد. آسیب حاد بینابینی معمولاً بعد از پیوند سلولهای بنیادی اتفاق افتاده و 10٪ -73٪ بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد. علت آن اغلب چند فاکتوره است و می تواند شامل سپسیس ، داروهای نفروتوکسیک ، سندرم تزریق مغزاستخوان ، سندرم انسداد سینوسی کبدی ، میکروآنژیوپاتی ترومبوتیک ، عفونت ها و بیماری پیوند علیه میزبان باشد. خطر آسیب کلیوی بعد از پیوند بسته به ویژگی های بیمار ، نوع پیوند (آلوژنیک در مقابل اتولوگ) و انتخاب رژیم شیمی درمانی (کاهش عملکرد مغز استخوان در مقابل عدم کاهش عملکرد مغز استخوان) متفاوت است. نکته مهم این است که آسیب حاد کلیه با عوارض قابل توجهی از جمله نیاز به پیوند کلیه در تقریباً 5٪ بیماران و ایجاد آسیب مزمن کلیه در 60٪ گیرندگان پیوند همراه است. آسیب حاد کلیه بدون توجه به نوع پیوند، با مرگ و میر همه علل و بدون علامت بیشتری همراه است و مطالعات به طور مداوم میزان مرگ و میر بسیار بالا (> 80٪) را در این بیماران نشان داده است که نیاز به دیالیز حاد دارند. بر این اساس ، پیشگیری ، تشخیص زودرس و درمان سریع آسیب های کلیوی برای بهبود نتایج کلیه و بیماران پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز و برای تحقق پتانسیل کامل این روش درمانی ضروری است.
Acute Kidney Injury and CKD Associated With Hematopoietic Stem Cell Transplantation
Amanda DeMauro Renaghan 1, Edgar A Jaimes 2, Jolanta Malyszko 3, Mark A Perazella 4 5, Ben Sprangers 6 7, Mitchell Howard Rosner 8
Abstract
Hematopoietic stem cell transplantation is a life-saving therapy for many patients with cancer, as well as patients with some nonmalignant hematologic disorders, such as aplastic anemia, sickle cell disease, and certain congenital immune deficiencies. Kidney injury directly associated with stem cell transplantation includes a wide range of structural and functional abnormalities, which may be vascular (hypertension, thrombotic microangiopathy), glomerular (albuminuria, nephrotic glomerulopathies), and/or tubulointerstitial. AKI occurs commonly after stem cell transplant, affecting 10%-73% of patients. The cause is often multifactorial and can include sepsis, nephrotoxic medications, marrow infusion syndrome, hepatic sinusoidal obstruction syndrome, thrombotic microangiopathy, infections, and graft versus host disease. The risk of post-transplant kidney injury varies depending on patient characteristics, type of transplant (allogeneic versus autologous), and choice of chemotherapeutic conditioning regimen (myeloablative versus nonmyeloablative). Importantly, AKI is associated with substantial morbidity, including the need for KRT in approximately 5% of patients and the development of CKD in up to 60% of transplant recipients. AKI has been associated universally with higher all-cause and nonrelapse mortality regardless of transplant type, and studies have consistently shown extremely high (>80%) mortality rates in those patients requiring acute dialysis. Accordingly, prevention, early recognition, and prompt treatment of kidney injury are essential to improving kidney and patient outcomes after hematopoietic stem cell transplantation, and for realizing the full potential of this therapy.
PMID: 31836598