جای دادن جزائرپانکراسی دریک داربست مایع بقا و عملکرد جزائر را افزایش می دهد
مقدمه: پیوند جزائر یک استراتژی امیدوار کننده برای بازگرداندن تنظیم کارآمد انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1است. با این حال، کمبود اهدا کنندگان جزایر، بقای کم جزائر و سمیت داروهای سرکوب کننده ایمنی اغلب طول عمر عملکردی پیوند را کاهش می دهد.

مواد و روش ها: ما قبلا نشان دادیم که فیبروبلاست های کشت شده در ماتریکس کلاژنی (CM) به طور قابل توجهی بقا عملکردی جزائر پیوند شده را بهبود می دهد. با این حال، این ترکیب مستعد تجزیه بیولوژیکی تدریجی و انقباض است. علاوه براین، برای جلوگیری از استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ، ما استفاده از یک آنزیم سرکوب کننده سیستم ایمنی موضعی ، ایندول آمین2-3 دی اکسیژناز (IDO) را پیشنهاد کردیم. ما اتصالات عرضی CM (CCM) مهندسی شده جدیدی را برای ایجاد یک ماتریکس مقلد زیستی مطلوب ابداع کردیم. میزان بقا و فعالیت ترشح انسولین جزایر تعبیه شده در فیبروبلاست های کشت شده در ماتریکس کلاژنی (CCM- FP) در شرایط آزمایشگاهی و در بدن مورد بررسی قرار گرفت. بیان IDO در فیبروبلاست ها بوسیله یک وکتور لنتی ویروس حامل ژن IDO القا شد و میزان بقا جزائر در حضور و عدم حضور سلول های تولیدکننده  IDO مورد بررسی قرار گرفت .

نتایج: بقا / عملکرد جزایر پانکرانس به طور قابل توجهی در داخل CCM- FP بهبود یافت. علاوه بر این، داده های ما نشان می دهد که القای موضعی بیان IDO لنتی ویروسی که با CCM- FP به  جزایر تعبیه شده منتقل شده است، فاقد سمیت بود.

نتیجه گیری: این یافته امیدوار کننده ، روش جدیدی را برای بهبود نتیجه پیوند ارائه می دهد.

Can J Diabetes. 2013 Feb;37(1):27-35. doi: 10.1016/j.jcjd.2012.10.011. Epub 2013 Mar 14.

Embedding islet in a liquid scaffold increases islet viability and function.

Hosseini-Tabatabaei A, Jalili RB, Hartwell R, Salimi S, Kilani RT, Ghahary A.

Source

Department of Surgery, University of British Columbia, Vancouver, British Columbia, Canada.

Abstract

INTRODUCTION:

Islet transplantation is a promising strategy to restore efficient insulin regulation in type 1 diabetes mellitus patients. However, shortage of islet donors, poor islet survival and toxicity of immunosuppressants often reduce the graft functional lifetime.

METHODS:

We previously showed that a fibroblast populated-collagen matrix (CM) significantly improved engrafted islet viability/function. However, this composite was prone to gradual biodegradation and contraction. Moreover, to avoid use of systemic immunosuppressants, we proposed the use of a local immunosuppressive enzyme, indoleamine-2,3-dioxygenase (IDO). We developed a novel bioengineered crosslinked CM (CCM) to provide optimal matrix biomimetic. Viability and insulin secretory function of islets embedded within fibroblast populated CCM (FP-CCM) was evaluated in vitro and in vivo. IDO expression was transduced in fibroblasts by a lentiviral vector carrying IDO gene and islet viability was evaluated in the presence and absence of IDO producing cells.

RESULTS:

Islet survival/function markedly improved within FP-CCM. Furthermore, our data shows that local lentiviral induction of IDO delivered by FP-CCM is nontoxic to the embedded islets.

CONCLUSIONS:

This promising finding offers a new approach to improving islet transplant outcome.

PMID: 24070745