نقش سلول های بنیادی در درمان استئوآرتریت : یک مطالعه تجربی در خرگوش
مقدمه : استئوآرتریت (OA) یک بیماری ناتوان کننده تدریجی است که عمدتا غضروف را با تغییراتی دراستخوان تحت تاثیر قرار می دهد. افزایش بروز استئوآرتریت و افزایش سن جمعیت ، همراه با گزینه های درمانی ناکافی ، باعث شده تا بر پتانسیل سلولهای بنیادی به عنوان یک استراتژی جدید برای ترمیم بافت غضروفی تمرکز شود.
مواد و روشها: در این مطالعه، ما از سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) فاقد داربست مشتق از مغز استخوان در مدل های حیوانی استئوآرتریت با تزریق مستقیم داخل مفصلی استفاده کردیم. سلول های MSC از یک خرگوش سفید نیوزیلندی 2.8 کیلوگرمی جدا شد. ده نمونه در گروه شاهد و ده نمونه در گروه مطالعه وجود داشت. OA با قطع یک طرفه رباط صلیبی قدامی مفصل زانو ایجاد شد. 12 هفته بعد از عمل ، یک دوز 1 میلیون سلولی در 1 میلی لیتر محیط به زانو آسیب دیده مستقیماً به صورت داخل مفصلی تزریق شد. گروه شاهد 1 میلی لیتر محیط بدون سلول دریافت کرد. زانو در 16 و 20 هفته بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفت. میزان ترمیم توسط رادیولوژی ، بافت شناسی و ضخامت سنجی با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، سافرانین و تولوئیدین آبی انجام شد.
نتایج : ارزیابی رادیولوژیک ایجاد تغییراتی را در استئوآرتریت پس از 12 هفته تایید کرد. خرگوش های دریافت کننده MSC میزان کمتری از تحلیل غضروف، تشکیل استئوفیت و اسکلروزتحت غضروفی را نسبت به گروه شاهد در 20 هفته پس از عمل نشان دادند. کیفیت غضروف در گروه درمان شده با سلول در مقایسه با گروه کنترل پس از 20 هفته بهتر بود.
نتیجه گیری : سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان می توانند منبع سلولی امیدوارکننده ای برای درمان استئوآرتریت باشند. نه کشت سلول بنیادی و نه داربست برای یک نتیجه مطلوب کاملا ضروری نیستند.
Bone Joint Res. 2014 Feb 13;3(2):32-7. doi: 10.1302/2046-3758.32.2000187. Print 2014.
The role of stem cells in osteoarthritis: An experimental study in rabbits.
Singh A, Goel SC, Gupta KK, Kumar M, Arun GR, Patil H, Kumaraswamy V, Jha S.
Abstract
INTRODUCTION:
Osteoarthritis (OA) is a progressively debilitating disease that affects mostly cartilage, with associated changes in the bone. The increasing incidence of OA and an ageing population, coupled with insufficient therapeutic choices, has led to focus on the potential of stem cells as a novel strategy for cartilage repair.
METHODS:
In this study, we used scaffold-free mesenchymal stem cells (MSCs) obtained from bone marrow in an experimental animal model of OA by direct intra-articular injection. MSCs were isolated from 2.8 kg white New Zealand rabbits. There were ten in the study group and ten in the control group. OA was induced by unilateral transection of the anterior cruciate ligament of the knee joint. At 12 weeks post-operatively, a single dose of 1 million cells suspended in 1 ml of medium was delivered to the injured knee by direct intra-articular injection. The control group received 1 ml of medium without cells. The knees were examined at 16 and 20 weeks following surgery. Repair was investigated radiologically, grossly and histologically using haematoxylin and eosin, Safranin-O and toluidine blue staining.
RESULTS:
Radiological assessment confirmed development of OA changes after 12 weeks. Rabbits receiving MSCs showed a lower degree of cartilage degeneration, osteophyte formation, and subchondral sclerosis than the control group at 20 weeks post-operatively. The quality of cartilage was significantly better in the cell-treated group compared with the control group after 20 weeks.
CONCLUSIONS:
Bone marrow-derived MSCs could be promising cell sources for the treatment of OA. Neither stem cell culture nor scaffolds are absolutely necessary for a favourable outcome. Cite this article: Bone Joint Res 2014;3:32-7.
PMID: 24526748