ترمیم مغز : سلول درمانی در سکته مغزی

سکته مغزی یک نفر ازهر شش نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرارمی دهد و علت اصلی ناتوانی بزرگسالان است. برخی بهبودهای خود به خودی معمول است اما نرخ آن محدود بوده و مکانیزم تاخیر دربهبود به طور کامل شناخته نشده است. تصور می شود که نورون زایی درونی در انسان به منظور کمک به ترمیم صورت می گیرد اما میزان آن مشخص نیست. درمان با سلول های اگزوژن ، با شواهدی از مهاجرت سلولی ، بقا، ، تمایز، افزایش رگ زایی و نورون زایی ، تعدیل سیستم ایمنی و ترشح فاکتورهای مغذی توسط سلول های بنیادی از منابع گوناگون در مدل های حیوانی سکته مغزی به عنوان ابزاری امیدوارکننده برای افزایش ترمیم مغزاست اما درک مکانیسم بالقوه اثرآن نامشخص است. در مدل های حیوانی سکته مغزی ، هر دو سلول های بنیادی مزانشیمی ( MSC ) و سلول های بنیادی عصبی سبب بهبود عملکرد شده و سلول های بنیادی مزانشیمی زمانیکه بلافاصله تجویزشوند سبب کاهش حجم سکته مغزی می شوند، اما عدم تجانس در انتخاب مقیاس های ارزیابی، تعصب در انتشار نتایج  و اثرات مخدوش کننده داروهای سرکوب کننده ایمنی ممکن است مقایسه اثرات انواع سلول ها را دشوار کند. استفاده از سلول های مشتق از بزرگسالان فاقد مسائل اخلاقی در مقایسه با سلول های جنینی است اما ممکن است پتانسیل تمایز محدود تری داشته باشند. استفاده از سلول های اتولوگ با وجود نداشتن خطر رد پیوند دارای منابع محدودی است و ممکن است  نیازمند تکثیردرمحیط کشت و درنتیجه تأخیر دردرمان باشند. سلول های آلوژنیک تعداد کنترل شده ای ازسلول ها و دسترسی فوری را به دنبال دارند که ممکن است مزایایی برای درمان فوری ارائه دهد. کارآزمایی های اولیه با استفاده از هر دو نوع سلول عصبی و سلول های بنیادی مزانشیمی در حال انجام می باشد، و اطلاعات بالینی ایمن از تعداد محدودی از بیماران انتخاب شده درحال تهیه است . پژوهش های در حال اجرا برای شناسایی علائم پیش آگهی تصویری ممکن است به انتخاب بیمار کمک کرده و تکنیک های تصویر برداری جدید ممکن است علائم زیستی بهبودی و مکانیسم عمل سلول درمانی را شناسایی کند.

Stem Cells Cloning. 2014 Feb 21;7:31-44. eCollection 2014.

Brain repair: cell therapy in stroke.

Kalladka D, Muir KW.

Abstract

Stroke affects one in every six people worldwide, and is the leading cause of adult disability. Some spontaneous recovery is usual but of limited extent, and the mechanisms of late recovery are not completely understood. Endogenous neurogenesis in humans is thought to contribute to repair, but its extent is unknown. Exogenous cell therapy is promising as a means of augmenting brain repair, with evidence in animal stroke models of cell migration, survival, and differentiation, enhanced endogenous angiogenesis and neurogenesis, immunomodulation, and the secretion of trophic factors by stem cells from a variety of sources, but the potential mechanisms of action are incompletely understood. In the animal models of stroke, both mesenchymal stem cells (MSCs) and neural stem cells (NSCs) improve functional recovery, and MSCs reduce the infarct volume when administered acutely, but the heterogeneity in the choice of assessment scales, publication bias, and the possible confounding effects of immunosuppressants make the comparison of effects across cell types difficult. The use of adult-derived cells avoids the ethical issues around embryonic cells but may have more restricted differentiation potential. The use of autologous cells avoids rejection risk, but the sources are restricted, and culture expansion may be necessary, delaying treatment. Allogeneic cells offer controlled cell numbers and immediate availability, which may have advantages for acute treatment. Early clinical trials of both NSCs and MSCs are ongoing, and clinical safety data are emerging from limited numbers of selected patients. Ongoing research to identify prognostic imaging markers may help to improve patient selection, and the novel imaging techniques may identify biomarkers of recovery and the mechanism of action for cell therapies.

PMID: 24627643