بیماریزایی و درمان هیدرونفروز پس از پیوند سلول های بنیادی خون ساز
تاریخ انتشار: چهارشنبه 29 مرداد 1393
| امتیاز:
هدف: بررسی بیماریزایی و درمان هیدرونفروز پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز. (HSCT)
مواد و روشها:
از مارس 2004 تا مارس 2014، 23 بیمار مبتلا به هیدرونفروز به دنبال پیوند سلول های بنیادی خونسازشناسایی شدند. با این داده ها، بیماریزایی هیدرونفروز پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به مداخله جراحی هیدرونفروز و گشاد کردن تنگی حالب، بیماران به دو گروه تقسیم شدند، ازآزمون rank-sum و آزمون احتمال دقیق برای ارزیابی اینکه آیا تفاوت معنا داری درزمان رخ دادن التهاب خونریزی مثانه (HC) ،اورتریت و ویرمیا وجود دارد، استفاده شد.
نتایج:
التهاب خونریزی مثانه ، اورتریت ، تنگی حالب همگی از علل هیدرونفروز پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز بودند. در این مطالعه، 69.6٪ (23/16) از بیمارانی که از پیوند سلول های بنیادی خونساز رنج می بردند با شیوه درمان قدیمی ، 30.4٪ (23/7) با مداخله جراحی، و 13.0٪ (23/3) با گذاشتن استنت DJ و یا نفروستومی درمان شدند. از بیمارانی که [17.4٪ (23/4)] که از تنگی حالب رنج می بردند، 2 نفرپس از اتساع حالب با بالون درمان شدند و 1 نفرنیاز به درج طولانی مدت استنت DJ داشت و 1 نفرهنوزدر حال پیگیری است. نتایج آزمون rank-sum و آزمون احتمال دقیق نشان داد که بیمارانی که نیاز به مداخله جراحی داشتند ممکن است بیشتراز بیماران دیگر از پیوند سلول های بنیادی خونساز رنج ببرند، و بروز اورتریت و ویرمیا درآنها بالاتر بود، اما تفاوت بین دو گروه از نظرآماری معنی دار نبود ( به ترتیب P = 0.524 ، P= 0.169 و 0.124 P=) بود. همچنین نتایج نشان داد که بروز اورتریت دربیمارانی که از تنگی حالب رنج می برند و نیاز به اتساع حالب دارند بیشترازبیماران دیگر بود و تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (0.024P=). بیمارانی که نیازبه اتساع حالب داشتند ازالتهاب خونریزی مثانه دیرتررنج بردند و بروز ویرمیا در آنها بالاتر بود، اما تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (0.73 = P و 0.27 P=).
نتیجه گیری:
التهاب خونریزی مثانه ، اورتریت ، تنگی حالب همگی ممکن است از عوامل هیدرونفروز پس از پیوند سلول های بنیادی خونسازباشند. بیماران ممکن است در ابتدا درمان های سنتی را دریافت کنند. بیمارانی که بعد ازآن از التهاب خونریزی مثانه ، ویرمیا و به خصوص اورتریت رنج می برد، باید توجه بیشتری دریافت کنند و در صورت لزوم با مداخله جراحی درمان شوند. بیماران مبتلا به تنگی حالب می توانند بااتساع حالب به کمک بالون درمان شوند.
Beijing Da Xue Xue Bao. 2014 Aug 18;46(4):552-7.
[Pathogenesis and therapy of hydronephrosis after hematopoietic stem cell transplantation].
[Article in Chinese]
Yu LP, Xu T, Huang XB, Wang XF.
Abstract
OBJECTIVE:
To investigate the pathogenesis and therapy of hydronephrosis after hematopoietic stem cell transplantation (HSCT).
METHODS:
From March 2004 to March 2014, 23 patients with hydronephrosis after HSCT were identified. With these data, the pathogenesis of hydronephrosis after HSCT were analyzed. According to the surgical intervention of hydronephrosis and ureteral dialation of ureteral stricture, the patients were divided into two groups, rank-sum test and exact probability test were used to evaluate whether there were significant differences in the time of hemorrhagic cystitis (HC) occurred, ureteritis and viremia.
RESULTS:
HC, ureteritis, ureteral stenosis were all the causes of hydronephrosis after HSCT. In this study, 69.6% (16/23) of the patients suffered from HSCT were cured by conservative treatment, 30.4% (7/23) by surgical intervention, and 13.0% (3/23) by insertion DJ stent or nephrostomy.Of the patients [17.4% (4/23)] who suffered ureteral stenosis, 2 were cured after the balloon dialation of ureter, 1 needed DJ tube long-term insertion, and 1 was still followed-up. rank-sum test and exact probability test results showed that the patients who needed surgical intervention might suffer from HC later than other patients, and their incidences of viremia and ureteritis were higher, but the differences between the two groups were not statistically significant (P=0.524, P=0.169, and P=0.124, respectively). The results also showed that the ureteritis incidences of the patients who suffered from ureteral stricture and needed ureteral dialation were higher than that of the other patients, and the difference between the two groups was statistically significant (P=0.024). The patients who needed ureteral dialation suffered from HC later and their incidences of viremia was higher, but the differences between the two groups were not statistically significant (P=0.73 and P=0.27).
CONCLUSION:
HC, ureteritis and ureteral stenosis may cause hydronephrosis after HSCT. Patients may treated by conservative treatment first. Patients who suffered from HC later, viremia and especially ureteritis should be paid more attention to, and be treated with surgical intervention when necessary. The patients with ureteral stenosis could be treated by ureteral balloon dialation.